Februari: de eerste informatiebrief voor het onderzoek naar baarmoederhalskanker belandde op de deurmat. Oh ja, ook zulke dingen komen kijken bij 30 jaar worden. Mijn vriend en ik gingen voor het eerst boulderen (voor mij niet per se voor herhaling vatbaar) en begin februari was het ook alweer tijd voor carnaval. Ik vierde het iets minder uitbundig in vergelijking met een paar jaar geleden, maar daar heb ik vrede mee. Wel liet ik mijn vriend en zijn zusje voor het eerst kennismaken met het Brabantse feestje. Ik behaalde deze maand een squat PR (en stopte vlak daarna met squats doen omdat ik toch niet verder leek te komen), ging op solo-date met mezelf in Breda en ging weer voor een wenkbrauw touch-up. 



Maart was de maand waar ik stiekem wel een beetje tegenop zag. Ik eindigde mijn brief van vorig jaar al met dat ik 30 worden best een ding vond, maar schreef vlak erna toch een blog met dat het allemaal wel meeviel. Want wat veranderde nu eigenlijk ècht, behalve het getal in jaren dat ik op deze aardbol rondloop? Ik vierde mijn verjaardag in een klein, maar fijn gezelschap en ging de dag zelf op pad met familie. Een paar dagen later deed ik het nog dunnetjes over met twee vriendinnen die wat verder weg wonen en toen was het toch echt een feit dat ik dit nieuwe levensjaar was begonnen. Eerder in maart namen we helaas afscheid van een vriendin die 1,5 jaar ging reizen in Australië en Azië. Nog steeds werkte ik hard aan mijn sportdoelen, kreeg ik op werk weer meer taken erbij en genoot ik van lekker lunchen en uit eten gaan (toch wel een grote hobby). Eind maart kreeg ik helaas minder goed nieuws wat betreft het onderzoek waar ik eerder dit jaar een uitnodiging voor ontving. Ik begon allerlei doemscenario's voor me te zien, maar wist ook dat ik er op dit moment toch niets meer aan kon doen. Met de paasdagen probeerde ik zoveel mogelijk te genieten van het samenzijn met (schoon)familie, en gelukkig lukte dat best goed.



April begon spannend. Na een bezoek aan de huisarts was het wachten op een nieuwe uitslag. Tussendoor konden we weer voor het eerst in de tuin of op het terras eten, ging ik (ook voor het eerst) padellen, had ik een gezellige verjaardag van een vriendin en ging ik een hapje eten met mijn vriend en een goede vriend van mij. De uitslag van het onderzoek was gelukkig minder erg dan ik me had voorgesteld, maar ik kreeg wel het verzoek om na 12 maanden weer een nieuw onderzoek te laten doen. Ik heb het daarna wel redelijk los kunnen laten. Deze maand werd er ook een kans op mijn werk aangereikt die ik met beide handen aanpakte. Het zou wel betekenen dat ik van mei tot augustus in een dubbele rol zou werken, maar dat maakte me niet zoveel uit. Ik zou (hopelijk) eindelijk de uitdaging krijgen waarnaar ik zo op zoek was, en ik was blij dat dit op mijn pad kwam. April eindigde met - hoe kan het ook anders - Koningsdag, en we gingen weer naar hetzelfde feestje als waar we vorig jaar waren. En ook kondigde mijn broer aan dat hij en zijn vriendin in december hun eerste kindje verwachtten. Woehoeee, ik zou dit jaar dus voor het eerst tante worden!



In mei zie ik in mijn filmrol de eerste foto's in de tuin in bikini, en nu ik dit typ in de winter kan ik niet wáchten op de (hopelijk) zonnige lente- en zomerdagen die over een paar maanden weer gaan komen. Ik ging naar Blijdorp met mijn vriend, rondde een erg drukke periode van mijn huidige baan af, ging met de eerste dingen van mijn 'nieuwe' baan aan de slag, bezocht weer een paar restaurants in mijn eigen woonplaats én ging een keer mee sporten bij de sportschool waar mijn vriend altijd heen gaat. Vlak hierna stond er een verrassing van mijn vriend op de planning. Hoewel ik lang niet heb kunnen raden wat we gingen doen, werd het steeds duidelijker toen het weekend dichterbij kwam. Het werd een superfijn weekendje Zwolle mét concert van Typhoon. Het was mijn eerste concert ooit, en ik kan nu al zeggen dat er aankomend jaar in ieder geval 2 andere concerten gaan volgen. Zonnig weer in mei betekent ook veel lange (avond)wandelingen, mooie golden hours en zonder jas naar buiten. Echt genieten! De maand eindigde met Gym Girls on Tour; de derde editie alweer maar pas de eerste waar ik bij kon zijn. Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad met allemaal meiden die dezelfde passie voor sport delen.



Juni was de maand waar ik aan mijn filmrol te zien middenin de werkdrukte van twee teams was beland, maar waar ik gelukkig ook ruimte maakte voor lekker veel buiten zijn en de gym. Ik leefde namelijk heel erg toe naar het weekje vrij aan het einde van de maand. Samen met een vriendin vertrok ik namelijk naar Nice om een aantal dagen in de Franse Rivièra te spenderen. In een paar dagen tijd bezochten we Nice, Èze, Monaco, Menton en Villefranche-sur-mer. Hoewel het dagen waren die veel bestonden uit regen, hebben we erg lekker gegeten, gewandeld, een parfumworkshop gevolgd, foto's gemaakt en héél veel gezien. En gelukkig kwam de zon alsnog de laatste dagen tevoorschijn! Juni sloot ik af met een halfjaar anniversary-etentje met mijn vriend. Zes maanden waren voorbij gevlogen!



In juli had ik een workshop chocolade maken met collega's en ging ik ook weer uit eten in Rotterdam. Ook was Nederland verder gekomen met het EK dus ging ik net als 10 jaar (wow, is dit alweer 10 jaar geleden!??) weer ouderwets naar de Markt om daar de wedstrijden te bekijken. Bij de gender reveal van mijn broer en zijn vriendin werden we verrast met het nieuws dat ze een jongetje verwachtten. Superleuk! De week erop ging ik één van mijn grootste angsten aan. Jarenlang werd het uitgesteld, maar eerder dit jaar was toch echt de knoop bij de tandarts doorgehakt: mijn verstandskiezen moesten eruit. Na een paar nachten slecht slapen en met lood in mijn schoenen ging ik naar de kaakchirurg en ondanks dat het geen pretje was, was ik heel trots op mezelf dat ik dit had overwonnen. Wel moest de tweede keer nog komen... Na een paar dagen rustig aan doen pakte ik mijn sportroutine weer op, nam ik voor het eerst deel aan een yogalesje van een vriendin en was de eerste barbecue van het jaar een feit. 



Augustus begon en het zou dé overgangsmaand worden van mijn huidige naar mijn nieuwe rol binnen de gemeente. Ik had natuurlijk al een paar maanden ervaring opgedaan, maar nu was het toch echt tijd om mijn vorige rol gedag te zeggen. En daar was ik ergens wel heel blij mee: eindelijk wat meer focus op mijn nieuwe projecten en taken! In augustus was ik ook weer lekker veel buiten te vinden, ging ik vaak uit eten, ging ik een dagje naar het strand en was ik - surprise - weer veel in de gym te vinden. In de tussentijd was ik nog steeds bezig met een angst die sinds vorig jaar alleen maar is toegenomen. Maar het daadwerkelijk aanpakken, voelde nog steeds als een stap te ver. In deze zomermaand stonden er dingen op de planning waar ik lang naar toe had geleefd. Allereerst de parachutesprong die ik van mijn vriend kreeg op mijn 30e verjaardag. En daarnaast onze eerste vakantie naar Mallorca. Hoewel het einde van de vakantie niet helemaal vlekkeloos verliep qua gezondheid, behoort dit weekje wel tot mijn top-favoriete momenten van 2024. 



Na een paar dagen relaxen én de verjaardag van mijn vriend, was het weer tijd om te werken. Voor mijn gevoel begon de nieuwe rol binnen de gemeente nu pas écht. Ik zat er gelukkig al een tijdje goed in, en had ook de indruk dat mijn nieuwe collega's me goed wisten te vinden. In september werden we ook getrakteerd op nog een paar hele warme zomerdagen. Het was kermis, de babyshower van mijn schoonzus stond op de planning en we vierden oma's verjaardag. Naast het Koningsdagfeestje eerder dit jaar, was het ook tijd voor het tweede (en laatste) festival van 2024: Into the Woods. Dit is er zo één waar ik mijn 'ik hoef niet meer zo vaak naar festivals'-motto wel even voor laat varen. Tot slot was dit de maand waar ik toch echt de stap naar de huisarts zette voor de aanpak van mijn angst. Ik zag er als een berg tegenop, maar was toch wel heel erg trots dat ik ermee aan de slag ging.



Oktober begon met ronde twee bij de kaakchirurg. Opnieuw slapeloze nachten, opnieuw tranen en ja... ook opnieuw opluchting toen het er weer op zat. En als het goed is, zit het er nu voor altijd op (je hebt immers maar 4 verstandskiezen :-p). Na weer een weekje aan de pijnstilling pakte ik het normale leven weer op en ging aan de slag met mijn grote mentale blokkade. Op het moment van schrijven zijn we ruim twee maanden verder en hoewel ik niet de indruk heb dat ik al heel veel verder ben gekomen in het proces, zijn kleine stapjes óók stapjes. Aankomend jaar hoop ik de mijlpaal te bereiken dat ik er helemaal goed mee om kan gaan. Ik besloot dat ik komende maanden mijn interieur hier en daar wil veranderen. Een andere salontafel, spiegel, posters, kast, eettafel, eetkamerstoelen, accessoires... Uiteindelijk zou ik ook graag een nieuwe vloer willen en mijn wc willen aanpakken. We vierden deze maand ook het 40-jarige trouwjubileum van mijn ouders. Een paar dagen later, 25 oktober, is een dag die ik niet zo snel zal vergeten en heeft álles te maken met waarvoor ik therapie volg. Na een paar dagen rustig aan doen, was ik weer redelijk de oude.



In november probeerde ik een nieuw restaurant in Breda uit, had ik een gezellig teamuitje in Rotterdam, ging voor het eerst naar een curryrestaurant, bakte pepernoten en gevulde speculaas en verzilverden we de kookworkshop Japans die ik mijn vriend voor zijn verjaardag had gegeven. Het was tijd om de kerstboom op te tuigen en toe te werken naar de donkerste dagen, maar ook de meest verlichte dagen van het jaar. In mijn filmrol zie ik dan ook veel cozy foto's met kaarsjes aan. Eind november werd precies op 39 weken mijn neefje Elias geboren en een paar dagen later mocht ik het piepkleine mannetje komen bekijken. Echt een dropje. We namen ook nog afscheid van een collega die een uitdaging vond in een ander team en ook dat is iets dat aankomend jaar steeds meer gaat gebeuren. Sinds een tijdje is de gemeente namelijk bezig met een grote bezuinigingsopgave waarbij helaas ook werkzaamheden gaan wegvallen. Ook voor mij wordt het spannend, want mijn contract loopt over iets meer dan een jaartje af. Het is hopen op het beste, maar toch durf ik niet van het meest positieve scenario uit te gaan. 



De laatste maand van het jaar hoefde ik nog maar 2,5 week te werken tot ik twee weken vakantie zou hebben. Iets waar ik erg naar uitkeek, want met de vijf dagen Zuid-Frankrijk en het weekje Mallorca én de baanwissel tussendoor, was ik nog amper toegekomen aan tijd voor mezelf. Deze weken haalde ik nog even alles eruit in de gym. Helaas kwam er nog wel een griepje tussendoor waardoor ik soms wat energie miste. Na de laatste werkdag op 19 december dook ik de kerstsferen in, stonden mijn vriend en ik ruim 5 uur in de keuken op kerstavond en waren eerste en tweede Kerstdag gevuld met lekker eten, dansen, lachen, koken, desserts maken, cadeautjes uitwisselen en samenzijn met familie. We gingen zelfs op tweede kerstdag nog naar een hilarische 'Boozy Drag Bingo Brunch. Met de weinige slaap van die dagen speelden de griepklachten helaas weer aardig op, dus de dagen na kerst ben ik op een paar uitzonderingen na lekker veel thuis geweest.

Op het moment dat ik dit schrijf is het 29 december. Normaal gesproken maak ik deze post pas 30 of 31 december, maar morgenochtend vertrekken mijn vriend en ik naar Parijs om daar de jaarwisseling te vieren. Klinkt heel groots, maar we zijn juist van plan om de drukke Champs-Elysées (waar het vuurwerk te zien is) te vermijden en gewoon te kijken wat de avond ons brengt. Ik heb in ieder geval al wat restaurantjes gereserveerd, dus de komende dagen zullen hoe dan ook gevuld zijn met veel lekker eten!

Als ik vooruitblik op volgend jaar, hoop ik natuurlijk allereerst dat ik mijn angst overwin. Daarnaast hoop ik een goede uitslag te zien na het vervolgonderzoek in maart/april. Niet geheel toevallig dat beide dingen met zowel mentale als fysieke gezondheid te maken hebben. Meer dan ooit realiseer ik me namelijk dat een goede gezondheid niet vanzelfsprekend is, en het zóveel waard is als beide zaken in orde zijn; ook voor de mensen om me heen. Dat is dan ook de focus van dit jaar. Natuurlijk hoop ik ook goed nieuws te krijgen met betrekking tot mijn werk en weer lekker te knallen in de gym. Ik wil nóg meer de nadruk leggen op positieve gebeurtenissen, hoe klein of groot ze ook zijn. En natuurlijk de vriendschappen en liefde behouden die ik om me heen heb, want hoe je het ook wendt of keert: tot nu toe heb ik ieder jaar (ook dit jaar weer) afscheid moeten nemen van mensen met wie ik ooit goed omging. Maar ook dat hoort bij ouder worden. En tot slot staan er nu al leuke dingen in het vooruitzicht: in ieder geval twee bruiloften, twee concerten, een weekendje weg én... opnieuw tante worden. Can't wait!

Let's make the best of 2025, gelukkig nieuwjaar!