Lang heb ik getwijfeld of ik weer een 'brief aan het afgelopen jaar' moest schrijven, maar inmiddels is het best wel een traditie geworden. Ik heb namelijk al 8 'brieven' van 2015 t/m 2022 op mijn blog staan!  Dit intieme stukje over mezelf en het afgelopen jaar wil ik daarom ook nu echt niet overslaan.

Dit jaar stond (hoe cliché het ook klinkt) helemaal in het teken van verandering en loslaten. Ik liet vrienden los die geen energie meer in mij staken. Ik liet mijn baan los waar ik bijna 5 jaar heb gewerkt, en startte bij een nieuwe baan. En ik liet de veilige muur die ik om mezelf heen had los. Maar voor ik bij die punten kom: eerst mijn 2023 in vogelvlucht.

Altijd als ik deze post maak, pak ik de filmrol van mijn telefoon erbij omdat daar een hoop belangrijke momenten in zijn vastgelegd. In januari zie en voel ik weer helemaal de intense drukte van de laatste drie weken bij mijn vorige baan. Ik verwelkomde een nieuwe collega, schreef een gigantische overdrachts'bijbel' (er was immers niemand meer in die functie buiten mij) en werkte in razendsnel tempo toe naar mijn afscheid. Ik kon op dat afscheid echt niet wáchten, want ik voelde aan alles dat het tijd was om te gaan.

Toen de laatste dag achter de rug was en mijn mini-vakantie eindelijk begon, heb ik met volle teugen genoten van de vrijheid. Even geen verwachtingen, even geen werk, even helemaal niets. Ik ging klûnen (soort carnavallen), ging lekker vaak naar de gym, bracht een bezoekje aan de Kunsthal in Rotterdam, had het eerste festival van het jaar en bereidde me ook al een beetje voor op mijn nieuwe baan bij Gemeente Rotterdam.



Februari brak aan en vol spanning spendeerde ik mijn eerste werkdagen in Rotterdam. Ik realiseerde me ineens dat ik nooit eerder een nieuwe baan had gehad waar ik óók al een hoop ervaringen meenam van de vorige baan. Gelukkig werd ik warm ontvangen en maakte ik rustig kennis met de organisatie en de mensen.

Mijn sportritme wilde ik ondanks deze nieuwe baan écht niet kwijt, en sinds begin dit jaar plande ik niet drie, maar vier dagen gym per week. Ook carnaval was deze maand, en hoewel ik andere jaren vijf of zes dagen in de stad stond, ben ik nu 'maar' drie keer gegaan. Het was voor mij niet de beste of leukste carnaval ooit, maar dat is ook oké. Je kunt niet altijd zes gooien ;-) Hierna was ik sowieso met mijn hoofd ergens anders, want er stond een paar dagen later iets héél leuks op de planning.

1 maart vertrokken een vriendin en ik namelijk naar ' The Big Apple.' Een jarenlange droom die ein-de-lijk werkelijkheid werd. En wauw: wat een stad, wat een ervaring, wat een fijne dagen! Deze reis naar New York staat zéker in mijn lijstje van vetste reizen ooit.

Ik was amper een dag terug (en nog middenin de jetlag), of ik mocht alweer samen met mijn broertje onze 29e verjaardag vieren. Gek idee wel, mijn laatste jaar als twintiger. Nooit eerder dan dit jaar had ik zóveel moeite met ouder worden. Ik sluit - vind ik - best wel een belangrijk hoofdstuk af en ik merk dat ik moeite heb om dat los te laten (had ik het nou aan het begin van deze post over loslaten? :-p). Ik vierde mijn verjaardag niet 'groots' dit jaar, maar ben met verschillende mensen gaan lunchen/dineren omdat ik even niet de pressure van 'een feestje geven' wilde voelen. Dat komt volgend jaar wel weer.

In de maand maart zette ik ook de stap om te gaan kijken voor een nieuwe keuken. Een project dat ik dit jaar écht wilde gaan aanpakken. Ik deed bij een paar keukenzaken inspiratie op, maar werd nogal overweldig door de talloze opties. Ik moest maar eens goed gaan nadenken wat ik nu eigenlijk wilde.

Eind maart kreeg ik helaas ook ontzettende last van rugpijn door een verkeerde beweging in de sportschool. En die pijn leek met de dag erger te worden...



En toen kwam april. Meerdere fysiobezoeken, huilbuien, niet pijnloos kunnen bewegen, moeilijk lopen, amper mijn bed uit kunnen komen, zelfs in bad gaan lukte amper: de rugpijn werd maar niet minder. De pessimist in mij dacht dat dit nooit meer over zou gaan en dat ik maanden niet zou kunnen sporten. Maar uiteindelijk bleek geduld 'the key', en ging het een paar weken later al wat beter.

On a positive note: ik sprak in april (ondanks de pijn) ieder weekend af met vriendinnen, vierde pasen mét ouderwets paaseitjes schilderen, genoot weer van de eerste zonnestralen én... had een ontzettend gezellige Koningsdag met de leukste mensen om me heen. Het laatste weekend van april hielpen we vrienden verhuizen en was het zelfs voor mij al moeilijk om afscheid te nemen van hun oude appartement. Hoe gaat dat zijn als ik ooit afscheid zou moeten nemen van mijn eigen plekje?

Mei ging van start en ik hakte de knoop door wat betreft mijn nieuwe keuken. Ik koos (al zeg ik het zelf) een prachtcombinatie uit, en kon al meteen aan de slag met het regelen van de loodgieter, elektricien en stucadoor.

In mei maakte ik ook veel spontane dingen mee; van een veel te leuke avond in een tapasrestaurant tot aan besluiten om een derde oorgaatje te laten schieten toen ik met een vriendin op het terras zat.

Ook was mei de maand dat ik aan alles voelde dat ik keuzes moest maken op het gebied van vriendschappen. Ik probeerde al jaren ergens krampachtig aan vast te houden, maar merkte dat ik eigenlijk weinig meer uit die vriendschap(pen) haalde. De rest van het jaar heb ik regelmatig over deze keuze nagedacht, en nog steeds vind ik het moeilijk, maar ben ergens wel trots dat ik mijn energie nu alleen nog steek in de mensen die dat ook in mij doen. 



Juni zou een hele leuke maand worden, want ik had weer eens een soloreisje op de planning! De eerste dagen van juni stonden vooral in het teken van lekker op het terras eten, veel buiten zijn en ook (helaas).. ziek worden. Gelukkig was ik nét op tijd weer een beetje de oude voor iets anders leuks, namelijk een shoot met een analoge camera. Samen met iemand die ik via Instagram ken schoten we hele mooie plaatjes (of ja, dat wisten we toen nog niet) in de avondzon bij de Loonse & Drunense Duinen en de resultaten waren súpervet!

Daarna vertrok ik naar Madrid en in de dagen dat ik weg was, zou heel mijn keuken eruit worden gehaald. Madrid was genieten, ondanks dat ik de eerste avond toch weer even hondsberoerd was. De rest van mijn tijd daar heb ik heerlijk rondgewandeld, gegeten, gefietst, foto's gemaakt en leuke plekken bezocht. En wat een verschil met hoe ik vorig jaar de eerste momenten in Barcelona beleefde; ik was toen namelijk bloednerveus. En nu? Muy tranquilo.

Bij thuiskomst begon het primitieve leven in mijn kleine bouwval: op een tweepits campingkookplaatje, geen water beneden en zonder aanrecht moest ik bijna drie weken lang op 'overlevingsstand.' Ik probeerde daarom regelmatig buiten de deur wat te gaan doen, terrasje hier, dagje strand daar of met vrienden of bij mijn ouders eten. In the meantime ging het normale leven natuurlijk ook door en bracht ik weer veel tijd door in de gym, had ik een teamuitje en had ik een gezellige middag met een oud collega. 

Juli begon met een festival waar we pas een dag van tevoren kaartjes voor hadden gescoord. Ik had deze maand ook mooie gesprekken met een goede vriend, wat me liet inzien dat ik daar nu nóg meer waarde aan hecht. Daarna begon het aftellen tot mijn nieuwe keuken die in de tweede week van juli werd geplaatst. Het eindresultaat was nóg mooier dan ik had durven dromen. Echt genieten om weer normaal te kunnen koken en niet meer in de badkamer te hoeven afwassen!

Helaas begon ik deze maand ook wat te sukkelen met mijn gezondheid en merkte ik dat ik steeds vaker ineens heel misselijk was en last kreeg van maagzuur. Ik zocht er maar niets achter, want had toen ik ziek was vorige maand best wat ibuprofen genomen. Ik dacht dus dat het daardoor kwam en het vast wel vanzelf over zou gaan.

Gelukkig ging er deze maand ook een hoop  heel goed en behaalde ik PR na PR met sporten. Ook ging ik lekker uit eten met vriendinnen in mijn eigen stad én hadden we alweer het volgende festival op het programma, waar we in zowel de bloedhete zon als keiharde regen gedanst hebben. 



Begin augustus sprak ik weer eens af met een paar meiden die ik ooit heb leren kennen tijdens mijn hbo-opleiding, ging ik sinds deze maand in de weekenden met een vriendin samen naar de gym, zag de Barbie-film in de bios en nam op de vroege maandagmorgen afscheid van een hele gewaardeerde collega. En helaas... ook die vreselijke maagzuur en paniek door de misselijkheid waren er nog stééds. Op naar de huisarts dus. Ik kreeg iets mee wat het uiteindelijk alleen maar erger maakte, dus stopte daar weer mee. Uiteindelijk is het eigenlijk met niets écht overgegaan, en begon ik een soort vaste routine in te bouwen om me zo min mogelijk misselijk te voelen. Dat betekende voor mij om half 6 al eten, daarna meteen een uur wandelen en zoveel mogelijk rechtop zitten en slapen. Hoewel ik die wandelingen in de avond wel kon waarderen, voelde het rot dat dit nodig was om de dagen door te komen. Ik durfde een aantal dingen zelfs helemaal niet meer, zoals een wijntje drinken of heel vettig voedsel eten. Het sporten ging gelukkig nog wel goed.

Eind augustus sprak ik af met twee meiden die ik via een TikTok-filmpje had leren kennen. Het was erg gezellig en ondanks dat onze pogingen om iets nieuws te plannen al meerdere keren niet gelukt zijn, staat er nu weer een datum in het nieuwe jaar. 



September begon weer met een superleuk festival, en eindelijk werd het buiten weer wat zonniger. Ik spendeerde deze maand dan ook heel wat uren buiten. Niet alleen tijdens mijn dagelijkse wandelingen, maar ook in de achtertuin, het terras, de achtertuin bij vriendinnen én tijdens Into the Woods: een festival die al járen op mijn bucketlist stond.

De week erop werden de puntjes op de i gezet in mijn keuken en werden er plankjes en een achterwandje geplaatst, en daarmee was het nu écht af. Ook was september de maand dat ik na een periode van 'even alleen tijd voor mezelf' weer op date ging. Het was heel gezellig en op het moment dat ik dit schrijf is het dat nog steeds :-)



Wandelen, sporten, werken: mijn weken leken in de maand oktober misschien hetzelfde als de afgelopen 2 maanden, maar nu was ieder weekend ook een stukje vrolijker. Op mijn werk had ik gelukkig ein-de-lijk vooruitzicht op meerdere nieuwe projecten; iets wat lang heeft geduurd en waar ik veel om heb moeten vragen. Het eerste halfjaar heb ik regelmatig nagedacht over hoe lang ik het nog ging volhouden als ik zo weinig werk te doen kreeg. Maar daar leek nu dus verandering in te komen.

 Hoe meer richting het einde van oktober, hoe donkerder het werd. Ik vroeg me ergens wel af hoe lang ik die avondwandelingen nog ging volhouden. De tijd was verzet en hoe snel het een gewoonte werd, zo snel ging 'ie er ook weer uit.

Ik lunchte deze maand heel wat buiten de deur en ging onder het mom van 'nieuwe dingen uitproberen' voor het eerst squashen. Ook deden we weer drankjes met de meiden van mijn vroegere hbo-opleiding in Rotterdam.



1 november was het weer tijd voor een nieuw tripje: Budapest! Deze keer niet solo, maar met een vriendin. Ook deze stad heeft me positief verrast: heel veel leuke restaurantjes en café's, mooie gebouwen en een hele gezellige sfeer. Zeker een aanrader! Meteen bij thuiskomst vierden we mijn vaders verjaardag en pakte ik het sporten weer op.

Een weekje later ging ik weer ouderwets lunchen en winkelen in Den Haag met vriendinnen en had ik het voor het eerst lekker druk met werk. De weken vlogen in een razendsnel tempo voorbij. In het laatste weekend van november stond Maastricht op de planning. Daar woont een vriendin en dit ging helaas de laatste keer zijn dat we haar daar konden opzoeken. In maart van aankomend jaar vertrekt ze namelijk naar Australië. Het werd een supergezellig weekendje met zijn vieren waar we een stadswandeling maakten, uit eten ging, film keken en een high tea hadden. Hierna kwamen nog wat drukke werkdagen en daarna keerde de rust weer een klein beetje terug. Ik besteedde (what's new?!) weer heel veel tijd in de gym en was ergens wel een beetje trots op de progressie die ik in een jaar tijd had gemaakt. 



En toen was het alweer december. Ik zeg het ieder jaar, maar deze keer lijkt het jaar écht snel voorbij te zijn gegaan. Ondanks dat regular workdays soms eindeloos lang leken te duren, kan ik me momenten als oud en nieuw vorig jaar nog herinneren alsof het vorige maand was. Begin december werd ik meegenomen op een superleuke high tea-date in het donker. En ook in de gym ging het nog altijd goed (kan ik nog over iets anders praten?) Het viel me op dat steeds meer mensen complimentjes gaven over mijn progressie, en ergens voelt het goed als anderen je vooruitgang óók zien. 

 Tussendoor glimlach ik om de vele foto's van eten in mijn filmrol. Ik zie een heleboel lunches in december, salades, ontbijtjes, appelflappen, kerstdiners... Ik heb (mede dankzij mijn keukenrenovatie dit jaar) weer meer plezier gekregen in in de keuken staan. 

De laatste dagen van deze maand was er ook een eindejaarsbijeenkomst van werk waar we met collega's de sterren van de hemel dansten, vond ik de oorbel op Vinted die ik eerder dit jaar was verloren en deed ik een kerstborreltje met twee vriendinnen. De kerstdagen waren heel relaxed en tweede kerstdag vond ik extra fijn om samen te spenderen <3

Nu ik dit typ is het de voorlaatste dag van 2023 en wat kan ik terugkijken op een jaar vol veranderingen. Ook was dit een jaar waarin ik bij mezelf soms patronen en gedachtes herkende van 'vroeger' en af en toe even terugviel hierin. Gelukkig kan ik er nu wat beter mee omgaan, wat ook weer groei door de jaren heen laat zien. En ik weet ook: 'groei' is geen rechte lijn omhoog.

Dit jaar heb ik niet de makkelijkste keuzes gemaakt op het gebied van werk en vriendschappen, heb ik helemaal mijn plekje in de gym gevonden, heb ik hele fijne reisjes gemaakt, nieuwe mensen leren kennen en ook de band met een aantal mensen die ik al om me heen had, versterkt. En last but not least heb ik ook weer liefde toegelaten, iets waar ik heel erg naar uitkijk hoe zich dat verder gaat ontwikkelen in het nieuwe jaar!

Waar ik vorig jaar mijn post afsloot met een aantal concrete doelen en plannen voor het jaar, staan er vor nu nog geen hele 'grote' dingen op de planning. Ik vind het vooral belangrijk om te blijven werken aan mezelf. Zowel fysiek (want dat naar de gym gaan hoop ik nog héél lang vol te houden) als mentaal (gedachten en gevoelens nóg beter begrijpen). Het aankomende jaar is ook het jaar dat ik 30 word. Hoewel ik er nog niet aan wil geloven, komt het vast wel goed. Verder gaan we gewoon lekker zien wat dit jaar me brengt. Ik hoop in ieder geval heel gezond en gelukkig te zijn en blijven, en dat hoop ik voor de mensen om mij heen ook!

Happy 2024!