2022 & de lessen die ik dit jaar leerde
06:00
Waar ik normaal gesproken altijd op de laatste dag van het jaar uitgebreid terugblik middels een 'brief aan het afgelopen jaar', wordt het deze keer een iets andere post. Ik zet een paar (voor mij) bijzondere hoogtepunten op een rij, maar ook de belangrijkste lessen die ik in 2022 leerde. Ready, set, go!
Ik leerde deze tijd ook heel veel over mezelf. En ontdekte dat ik voor een hele lange periode keuzes heb gemaakt in het belang van een ander. 'Om de goede vrede te bewaren,' zei ik weleens. Onzin natuurlijk. Want werd ik daar nu écht gelukkiger van? Nee. Het waren vaak keuzes waar ik zelf toch niet helemaal achterstond, en waarvan ik diep in mijn hart wist dat ik eigenlijk iets anders wilde. Dit jaar leerde ik dan ook om vaker stil te staan bij wat ik zélf eigenlijk wil. Ook al zou het 'ten koste' gaan van iets of iemand anders (en ja, ten koste staat tussen aanhalingstekens omdat ik heb gemerkt dat dat vaak niet eens zo is). Ik leerde daarbij ook dat het juist helemaal niet egoïstisch is om keuzes voor en vanuit jezelf te maken. Ik ben op de wereld gekomen om er zèlf iets moois van te maken, en niet om maar de hele tijd bezig te zijn met het leven van anderen mooi maken :-)
Langzaam krabbelde ik in de maanden februari en maart weer op. Ik ging met vriendinnen een weekend naar Scheveningen, ging regelmatig buiten de deur eten, waagde wat dansjes in de kroeg, vierde carnaval én... werd na ruim 2 jaar dan toch echt 'gepakt' door corona. Ik hoopte voor mijn verjaardag weer beter te zijn, dus deed er alles aan om me ook weer beter te vóelen (lees: lange wandelingen van 8 tot 10 km). Ik zag ergens nog best wel een beetje op tegen het vieren van mijn verjaardag. Het is een dag waar ik jaarlijks best veel druk op leg, ook al wil ik dat helemaal niet. Dat 'er tegenop zien' bleek nergens voor nodig. Mijn verjaardag behoorde misschien wel tot één van de fijnste verjaardagen ooit. Geen groot uitbundig feest, maar ik was wél samen met de mensen bij wie ik me het fijnst voel.
Hoe verder maart vorderde, hoe zonniger de dagen werden. Toch zaten er voor mezelf nog wel wat donkere dagen tussen. Daarom zette ik de stap om alles nóg beter te verwerken en ik merkte dat ik - als ik de filmrol op mijn telefoon van eind maart en begin april bekijk - steeds vaker weer écht aan het lachen was. Poolavondje in Rotterdam, taartjes eten in Breda, voor het eerst zelf sushi maken, drankjes doen op het terras: het kwam allemaal voorbij.
De drang om een weekend naar het buitenland te gaan werd ook steeds groter. Even de zon opzoeken, even weg uit de sleur van Nederland. Maar met wie? Fuck it, waarom zou ik eigenlijk met iemand anders gaan? Slechts een paar dagen zat er tussen het boeken van mijn tripje en de daadwerkelijke reis naar Barcelona. Waar ik daar de eerste anderhalve dag nogal opgejaagd rondliep, voelde ik me uiteindelijk redelijk 'tranquilo,' en vond ik het stoer dat ik dit aan het doen was. Bij die momenten stond ik bewust even stil. Spontaan bij een bakkertje een broodje en koffie bestellen en deze buiten op een bankje opeten, wandelen in het Parc de la Ciutadella en tapas eten in een piepklein restaurantje. Ik was stiekem wel een beetje trots op mezelf.
Na de Barcelonabubbel ging ik weer hard aan het werk. Niet alleen bij Interpolis, maar ook aan mezelf. Nog steeds hield ik mijn sportschoolbezoekjes goed vol en besloot ik ook eens wat meer dingen uit te proberen. Veel filmpjes kijken óf spieken bij anderen doet wonderen om je over de angst van nieuwe oefeningen heen te zetten. Ik ben nog steeds geen pro, maar inmiddels kan ik zeggen dat ik al heel wat verder ben dan een halfjaar geleden. En niet geheel onbelangrijk: ik heb er plezier in. Bijna niets overtreft het gevoel van een goede gymsessie, al zeg ik het zelf ;-)
Ook deed ik weer wat dansjes op festivals, spendeerde ik een weekend in Rotterdam met vriendinnen, ging dagjes naar Haarlem en Den Bosch, had mijn eerste vrijgezellenfeestje... het zonnige weer bracht écht een hoop superleuke dagen!
Nu ik toch open en bloot alles op tafel gooi: de eerste dates waren halverwege het jaar ook weer achter de rug en hoewel ik nu ik dit schrijf nog niet 'the one' ben tegengekomen, heb ik dit jaar wel héél veel lessen gehaald uit het dateleven. En ja, die eerste periode van daten is vaak ontzettend leuk, maar brengt ook veel onzekerheden en onduidelijkheden met zich mee. Helaas heb ik meerdere keren ondervonden dat iets ten einde liep door onduidelijke communicatie of verkeerde verwachtingen. Regelmatig heb ik ook geworsteld met het niet krijgen van een uitleg als iets eindigde. Resultaat? Ik 'voel' dat ik geen afsluiting heb, ik kan het niet loslaten, en heb moeite met weer dóórgaan. Maar dit jaar was ook het jaar dat ik leerde dat je met géén uitleg juist wel degelijk iets kunt afsluiten. En dat je van een ander niet altijd een uitleg moet of kunt verwachten. Misschien neemt de verwerking dan wat meer tijd in beslag, maar ik weet inmiddels ook: tijd heelt alle wonden.
Na Barcelona was de drempel stukken lager geworden om nog een keer weg te gaan. Het werd deze keer wat dichterbij huis en ik vetrok begin juli met de Thalys naar mijn geliefde stad Parijs. Hoewel ik er al talloze keren ben geweest, heb ik nooit de stad in m'n eentje bezocht. Het voelde vertrouwd, maar daarmee tegelijkertijd minder spannend dan Barcelona. Barcelona was immers 'nieuw' (ik ben hier ooit een keer geweest toen ik 12 was), en daarmee wat avontuurlijker. Ik was in Parijs de hele trip een hoop toeristische attracties op een dag aan het proppen omdat ik het gevoel had alles eruit te moeten halen. Terwijl ik het liefst ook een middagje met een boek in het park had willen zitten. Ik heb zeker genoten (ik bedoel: het blijft PARIJS!), maar ook hier leerde ik weer een hoop lessen. Namelijk: dat 'vertragen' er voor kan zorgen om even tot rust en in het 'nu' te komen, en dat ik de lat echt niet zo hoog hoef te leggen.
The year continues. Festivals, de eerste vriendin die trouwde, eindeloos lange wandelingen, solo museumbezoekjes, het vertrek van een hele gewaardeerde collega, bloedhete dagen, lunches en terrasjes in allerlei steden in Nederland: het kwam allemaal voorbij in de zomermaanden van 2022. Maar ook de vakantie naar Sicilië met een vriendin was er eentje die tot de hoogtepunten van dit jaar behoort. In januari was ik nog bang het hele jaar geen stap uit Nederland te zetten, maar het tegendeel werd bewezen toen dit derde reisje van 2022 al gemaakt werd. We hebben optimaal genoten van Catania, Taormina en Palermo en hoewel het maar een weekje was, ben ik ontzettend dankbaar voor deze heerlijke minivakantie.
Na de zomer kreeg ik te maken met een domper die te maken heeft met de paar alinea's die over mijn dateleven gaan. Geen fijne start van september, maar ik wist ook: I'm way better than this. Ik bracht veel tijd door met vriendinnen, dronk cocktails op een rooftop bar, ging lunchen met mijn inmiddels oud-collega, ontdekte de stad Dordrecht, ging lunchen voor mijn oma's verjaardag, maakte weer een ouderwetse stapavond in Breda mee, moedigde mijn broertje en zijn vriendin aan tijdens de Ten Miles in Tilburg en zo was het alweer oktober.
Ik was al een tijdje aan het nadenken over mijn baan. Na bijna 4,5 jaar was ik ergens wel toe aan een volgende stap, maar wist (nog) niet of ik die stap binnen mijn huidige werkgever wilde zetten. Dit jaar heb ik meerdere inspirerende sollicitatiegesprekken gehad en keuzes gemaakt die op carrièregebied onwijs moeilijk waren, maar waar ik wél luisterde naar mijn gevoel. Ik zette de zoektocht in oktober daarom maar weer op een wat lager pitje. De hele maand stond weer volgepland met leuke dingen: een dagje Phantasialand, verjaardagen, mijn eerste wenkbrauwbehandeling, terrassen in de najaarszon (hoe chill!), een bezoek aan het museum in Hilversum, de expositie van een vriendin en uit eten met de oude collegagroep bij het restaurant waar we ooit hebben gewerkt. Ik merkte en voelde dat ik weer opkrabbelde na toch wel een deuk in mijn zelfvertrouwen te hebben gehad. En daar was ik heel erg blij mee.
November begon en met drie reisjes was het dit jaar nog steeds niet gedaan. Mijn moeder wilde heel graag nog een keertje met mij op pad en het werden uiteindelijk vier dagen Lissabon. Zij was er al twee keer eerder geweest en ik precies een jaar eerder, maar we hebben allebei andere dingen gedaan dan onze eerdere bezoeken. Heerlijk, zo'n tripje in het najaar! Ik kan het iedereen aanraden. Meteen daarna volgde het koudste festival ooit en begon het drukke werkleven weer.
Hoewel ik hierboven nog vertel dat ik de volgende stap in mijn carrière op een lager pitje had gezet, kwam daar toch weer verandering in. Ik merkte dat ik steeds meer neigde naar een stap ergens anders, maar bleef het spannend en eng vinden. Ik leerde over mezelf dat ik me toch wel in veel situaties 'te comfortabel' voel. Maar 'comfortabel' maakt niet altijd gelukkig(er). Als ik altijd maar vast blijf houden aan iets dat me eigenlijk niets of weinig meer gaat brengen, dan verandert er niets. Ik stelde een meeloopdag voor bij de Gemeente Rotterdam voor een functie waar ik eerder op gesprek was geweest. Zij waren enthousiast (superleuk!); ik was zelf nog wel nieuwsgierig naar de functie en collega's. Het was dit jaar misschien wel één van de spannendste keuzes om te maken, maar inmiddels kan ik zeggen dat ik in februari 2023 begin aan mijn nieuwe baan daar, en het hoofdstuk 'Interpolis' dan toch echt afsluit. Ik heb ontzettend veel zin in deze nieuwe uitdaging en ben ook wel héél trots dat ik deze stap ga maken! Er viel trouwens ook een enorme last van mijn schouders toen ik mijn keuze definitief had gemaakt én toen ik het mijn huidige collega's kon vertellen.
En toen waren daar de laatste weken van het jaar. Ik plande een early kerstbrunch met vriendinnen, had mijn tweede wenkbrauwbehandeling en stapte na alle dateperikelen weer een keertje uit mijn comfort zone. Ook was het tijd om kerst in huis te halen, volgde de wedstrijden van Nederland op het WK, ging een ijskoud middagje naar de kerstmarkt in Antwerpen en kletste weer eens bij met een oude schoolvriendin tijdens een lunch. Ik ontdekte ook een heerlijk (en best bekend) restaurant in Breda waar ik sowieso nog een keer terug naartoe wil én werd een beetje melancholisch van het feit dat 2022 alweer bijna ten einde is. De kerstlunch, kerstborrel van werk en de kerstdagen zelf vlogen weer voorbij en hoewel ik bang was dat de feestdagen een beetje tegen zouden gaan vallen (het was immers mijn eerste jaar kerst zonder relatie), heb ik juist heel erg genoten van de tijd voor mezelf in plaats van alle kerstverplichtingen. In de laatste week van het jaar spendeerde ik heel wat uurtjes in de sportschool, schreef ik deze tekst, keek ik een hoop filmpes en foto's terug van het afgelopen jaar en realiseerde ik me dat dit 'focus op mezelf'-jaar me eigenlijk best veel heeft gebracht.
Op naar een nieuw jaar, hét jaar waarin ik aan mijn nieuwe baan start, hét jaar waarin ik naar New York ga (waaaahh), hét jaar waarin ik hopelijk weer een heleboel mooie sportdoelen ga behalen, hét jaar waarin ik misschien wel weer één of meerdere (solo)tripjes maak. Ik heb er zin in, let's go 2023!
1 reacties
You've had a great year of 2022! I hope you can keep up with nice post this year!
BeantwoordenVerwijderen