Mijn brief aan 2018

Zoals iedere 31 december blik ik met een brief weer terug op het afgelopen jaar.  En ja.. ook nu kan ik weer zeggen: Het was me er eentje!...

Zoals iedere 31 december blik ik met een brief weer terug op het afgelopen jaar.  En ja.. ook nu kan ik weer zeggen: Het was me er eentje! Ik ben benieuwd hoeveel brokken ik in m'n keel ga krijgen bij het schrijven en nalezen hiervan. Benieuwd hoe mijn jaar was? Lees dan snel verder!

Lieve 2018,

Hoewel ik me de jaarwisseling van vorig jaar nog maar al te goed herinner (en niet op een hele positieve manier), is het vanavond alweer tijd om te proosten op 2019. Maar voor ik mijn doelen en voornemens voor het nieuwe jaar samenvat, neem ik jullie eerst nog mee in de afgelopen twaalf maanden.


Januari stond nog volledig in het teken van mijn master thesis. De laatste loodjes wegen het zwaarst, en ook nu was dat zeker niet anders. Dagenlang werkte ik aan dat ene document waar mijn hele ziel en zaligheid in zat en beetje bij beetje werd ik steeds trotser op wat ik had neergezet. Tussendoor ging ik nog lekker een (ijskoud) dagje winkelen in Rotterdam, vierde mijn moeder haar verjaardag en ontving ik een superleuke fotografie/flatlay-opdracht voor Daniel Wellington. Vervolgens zette ik niet veel later dan toch een punt achter mijn thesis en leverde ik 'm op de dag van de januari-storm eindelijk in. Best een bizar idee dat ik nu waarschijnlijk nooit meer iets voor school hoefde te doen (ook al zei ik dit na m'n hbo-opleiding ook natuurlijk.. :-P). Ik trakteerde mezelf vervolgens alvast op een 50mm-lens, waar ik, tijdens de bergen vrije tijd die ik toen ineens had, al heel veel gebruik van heb gemaakt. Ik begon naast het foto's maken ook al voorzichtig vooruit te denken en reageerde hier en daar op vacatures, maar ik merkte dat er nog niet heel veel vaart in zat en dat de zin om te solliciteren heel ver weg bleef. Ach, ik mocht ook wel even uitrusten natuurlijk, want dat had ik na die 1.5 jaar intensief studeren zeker wel verdiend.

Februari begon met veel stress en zorgen. Ondanks dat het leukste Brabantse feestje van het jaar er weer aan zat te komen, had ik nog steeds geen uitslag van mijn thesis. Ik had de hoop eigenlijk al opgegeven, tot ik in mijn schildersoutfit, met mijn jas aan en met mijn fietssleutel in de hand klaar stond om weg te gaan. Totaal onverwacht, om half 8 's avonds, was daar dan TOCH de mail waar ik al zo lang op had gewacht:



"Gefeliciteerd!" las ik, en ik wist uit gekkigheid niet meer hoe ik moest reageren. Dit was zo onwerkelijk, dit kon ik ZO niet geloven. Ik was gewoon ineens geslaagd met een freakin' mastertitel!? Het fietsritje naar een vriendin was echt even een moment van kalmte en bezinning. Damn.. I fucking did it.

Je kunt begrijpen dat deze carnaval voor mij dan ook een gigantisch groot feest was. Ik kreeg daarbij ook aardig wat flashbacks naar 1 en 2 jaar geleden, toen ik ook precies voor carnaval mijn premaster haalde, en het jaar ervoor slaagde voor m'n hbo-diploma. Goh, als er elk jaar rond die periode goed nieuws komt, dan teken ik ervoor! Ik vierde mijn slagen natuurlijk naast 6 dagen feesten (en vervolgens een volle week doodziek zijn) ook met veel etentjes en drankjes, maar toch kreeg ik steeds meer het besef dat ik nu serieus aan de bak moest voor een baan. Gelukkig werd ik uitgenodigd bij Interpolis en had twee hele leuke en positieve gesprekken. Stel je toch eens voor dat ik hier aan de slag zou kunnen...






Maart begon ook erg fijn en ik had naast de sollicitatiestress gelukkig een hoop mooie dingen in het vooruitzicht. Ondanks barre temperaturen van -10 en de slechte weersverwachting namen mijn vriend en ik namelijk op 1 maart de trein naar Parijs. Eindelijk kon ik weer een aantal dagen in mijn favoriete stad doorbrengen! Ik heb het dan ook super naar m'n zin gehad, honderden foto's gemaakt en veel nieuwe dingen gezien (ja, het kan nog steeds nadat je er al talloze keren bent geweest :-P). Na Parijs stond mijn 24e verjaardag alweer voor de deur. 10 maart was weer lekker volgepland met een lunch, een diner en een klein feestje bij mij thuis, en iedereen had me weer goed verwend met prachtige cadeaus. Hierna moest ik er toch weer aan gaan geloven: Solliciteren, solliciteren en nog eens solliciteren. Ik hoorde helaas ook maar niets van Interpolis en kreeg van andere bedrijven afwijzing, na afwijzing, na afwijzing. Gelukkig hoefde ik daar niet heel lang bij stil te staan, want met een superleuk dagje in Rotterdam en vervolgens een memorabele avond stappen in dezelfde stad (liefde voor 010 hoor!) kwam ik mijn vrije tijd prima door :-)



Een paar dagen later werd ik op een willekeurige dag na zessen gebeld door een onbekend nummer. Toen ik opnam, bleek het mijn nieuwe baas te zijn met het fantastische (en onverwachte) nieuws dat ik aangenomen was bij Interpolis! Waaaah... mijn eerste volwassen baan was nu gewoon echt een feit! (en mijn sollicitatiestress op slag verdwenen!) Vanaf mei kon ik beginnen, wat zou betekenen dat ik nog een maand van mijn vrijheid mocht genieten. Nu ik dit wist, ging dat veel beter lukken dan de afgelopen 2 maanden. Want ondanks dat slagen, duurden die vrije dagen toch wel erg lang en heb ik me aardig wat keren heel nutteloos gevoeld. Maart bracht nog meer leuks, want in het weekend van 23 t/m 25 maart hadden we ons allereerste vriendinnenuitje ooit. Samen met 8 meiden huurden we een dijkvilla in Zeeland, gingen we een middagje naar Middelburg, een avondje stappen in Goes en brakten we uit in de bios in Vlissingen. Ook sprak ik aan het einde van de maand voor 't eerst af met Larissa in Rotterdam, kwamen Joyce en Brittany een keer naar het prachtige Brabant en bezocht ik tijdens Pasen een nostalgische kermis.



In april had ik weer eens een persevenement. Na een superfijne lunch bij Metropolitain met Joyce en Brittany kwamen we terecht op een hele mooie locatie, waar Joyce en ik een workshop van Diana volgden. Naast Etos (die de workshop organiseerde), waren er ook andere mooie merken aanwezig. Die maand liep de temperatuur ook voor het eerst een beetje op en maakten mijn vriend en ik een tripje naar Scheveningen, waar we enorm hebben genoten van het zonnetje. Vervolgens hield dat genieten echt niet op: Een hele hoop lunches hier, twee gin tonics daar, dagje Rotterdam hier, stapavondje in Breda daar, zonnen met een vriendin in de tuin, een dagje Delft en een middagje terrassen in Gouda. Ook maakte ik voor 't eerst foto's in een tulpenveld (en daarvoor hoefde ik helemaal niet naar de Keukenhof of Lisse), werd ik op slag verliefd op bloesembomen en kwam ook Koningsdag steeds dichterbij. Die vierde ik dit jaar in Tilburg: de stad waar ik nog heeeel vaak zou gaan komen dat jaar. Ik ging na een middagje feesten weer op tijd terug naar huis, want de volgende dag hadden mijn vriend en ik een tripje naar Groningen op de planning. Omdat dit voor ons aan de andere kant van Nederland is, waren we aardig lang onderweg. Het werd een weekend van - opnieuw - slecht weer (wat is dat toch als wij weggaan?), maar wel kon ik eindelijk zeggen dat ik een keer in Groningen was geweest!



En toen was het ineens mei. Mijn eerste werkdag was onverwacht verschoven naar de 7e, dus ik kon de eerste week nog even goed bijkomen en me mentaal voorbereiden op het 'echte' leven. Wel ging ik alvast wat spullen ophalen (mijn laptop, pasje en telefoon), en reisde ik daarna naar de Uni om m'n diploma aan te vragen (want ondanks dat ik al maanden geslaagd was, had ik nog steeds niet de tijd gehad om dat te doen). In mijn laatste weekje ging ik alweer naar Rotterdam met Kim en Joyce (goh, ik moet eens bij gaan houden hoe vaak ik daarheen ga), had ik een spontane lunch met mijn broertje, zijn vriendin en mijn vriend in Delft en bezocht ik een foodtruck festivalletje in mijn eigen woonplaats.



Maar 7 mei was het zover: mijn eerste werkdag. Samen met alle nieuwe medewerkers werd ik ontzettend warm onthaald met een uitgebreide lunch, een bloemetje en gezellige kennismakingsgesprekjes. De dagen erna bestonden vooral uit het bedrijf leren kennen, heel veel lezen en vooral heeeel veel informatie opslaan. De eerste werkweek werd gelukkig ook goed 'doormidden gezaagd' door een spontaan avondje uit dankzij Hemelvaart de dag erop. Ook dat weekend hadden we een groot afscheidsfeest van Isabelle en had ik de dag erop nog een verjaardag van Kim. Ondanks alle leuke dingen, moet ik toch toegeven dat ik gedurende de eerste periode van werk echt heel veel moeite had om erin te komen en dat de dagen voor mij ontzettend lang duurden. Al helemaal toen ik zag dat collega's al wat meer werden betrokken bij projecten, maar het bij mij niet zo wilde lukken. Ik voelde me een beetje leeg en verloren, want ik wist natuurlijk niet hoelang dit nog ging aanhouden. Dit gevoel resulteerde uiteindelijk in dat ik in de weekenden zoveel mogelijk leuke dingen wilde doen met vriendinnen en ook steeds meer naar hen toe trok in plaats van mijn relatie. Na lang nadenken merkte ik dat het beter was om voor mezelf te kiezen, en eind mei besloot ik dan ook de relatie te beëindigen.  Dit bleek een erg goede keuze te zijn, want ik voelde me daarna beter dan ooit en kon me eindelijk focussen op wat echt belangrijk is (Interpolis inside joke :-P). Zo hadden vriendinnendates ook weer wat positievere gespreksstof, ben ik ontzettend vaak op het terras beland, ging ik op een zondagavond een hapje eten in Rotterdam en sprak ik ook voor het eerst af met Simone in Tilburg.



In juni had ik in eerste instantie niet eens heel veel gepland, maar dit werd alsmaar drukker en drukker. Op de 8e woonde ik voor werk een congres bij over het gebruik van mobiele telefoons in het verkeer op het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. Reuze interessant, en ook nog eens hartstikke spannend, want ik mocht na afloop van het congres een aantal mensen in het Engels interviewen. Zo sprak ik een Franse autoriteit op gebied van verkeersveiligheid, een Amerikaanse psycholoog/onderzoeker en een Zweedse onderzoekster. 's Avonds vierde ik deze prestatie goed met een avondje uit en de rest van het weekend spendeerde ik lekker in de stad. De week erop had ik alweer een leuke opdracht. Of naja, opdracht.. Ik mocht vooral meekijken en op hoge daken in Tilburg staan, toen een fotograaf mooie foto's maakte van de stad. Ik ben in appartementen en penthouses geweest waar je U tegen zegt, en ook ons eigen Interpolis-dak kon hierbij niet ontbreken.  Ik bekeek die maand ook de indrukwekkende documentaire-reeks van de aanslagen in Parijs van november in 2015, ik keek een voetbalwedstrijd in Antwerpen, ik had de eerste borrel van m'n werk en ik had een erg gezellig, maar bloedheet 21-diner. De 29e stond er ook nog iets leuks op de planning waar ik maandenlang naartoe had geleefd: mijn diploma! Toegegeven, het was wel even vreemd om de dagen ervoor weer flink in m'n scriptie te duiken om een presentatie te maken, dus ik was maar wat blij dat ik ervan af was en EINDELIJK dat masterdiploma in handen had. We hebben het goed gevierd met wijntjes en een etentje en ik kon nu toch echt vol trots zeggen dat mijn titel zwart op wit stond.



Ook juli was weer een hartstikke warme maand. Ik wilde eigenlijk nog wel heel graag op vakantie, maar wist dat ik er nu wel erg laat bij zou zijn. Toch hield ik m'n oren en ogen open en hoopte ik dat er nog een mooie aanbieding voorbij zou komen. Gelukkig kreeg ik het op mijn werk al ietsje drukker, wat de dagen wat draaglijker maakte. We introduceerden ook de trapchallenge, want tja: met 8.5 uur zitten is 20 verdiepingen omhoog rennen toch wel een fijne afwisseling. In juli sprak ik weer met Joyce en Brittany af in het altijd fijne Den Haag, ging ik - omdat het zo lang geleden was - sushi eten met mam en had ik een eindeloos lange fietstocht van Delft naar Scheveningen (trust me, we waren echt 2.5 uur onderweg..). We hadden de maandag erop een hele intensieve teamdag in de brandende zon, we stonden stil bij het vertrek van een collega en ook maakte ik veel fijne wandelingen in de avondzon. Op de valreep lukte het toch nog om een vakantie te boeken naar Sardinië en werd dit direct omgedoopt tot het meest spontane ooit (we zouden immers al binnen 2 weken gaan!)




21 juli bezochten mijn vriendinnen en ik een heel gezellig festival, wandelde ik de week erop even naar de Tilburgse kermis voor een oliebol en ging ik ook weer eens naar een woensdagavond-parkconcertje. De temperatuur tikte de week erop zelfs even 38 graden aan, wat gevolgd werd door een gigantische storm in Roosendaal waar lang niet alle bomen gespaard bleven (maar waar ik zelf gelukkig weinig van heb gemerkt). Ook probeerden we in het weekend vallende sterren in de tuin te spotten, gingen we een taartje eten in een restaurant in het bos en maakte ik voor het eerst een echte steenoven-pizza. De week erop had ik al vakantie, en dat voelde ergens best wel onwerkelijk omdat ik er totaal niet meer op had gerekend. Ik luidde die vakantie goed in met drankjes, in de tuin liggen en een lekker hapje eten met familie.



7 augustus was het zo ver en stonden Anouk, Annabelle, Lonneke en ik al voor dag en dauw op Schiphol. Een paar uur later landden we op het prachtige eiland Sardinië, waar we eerst een middagje doorbrachten aan het zwembad. De hele vakantie lang heb ik alleen maar genoten en de meest mooie plekken gezien. Zo ging ik naar Castelsardo, Sassari en Alghero, bezocht ik de Grotten van Neptunus (en beklom ik 654 traptreden in de brandende zon), kwam ik terecht op stranden met hagelwit zand en helderblauw water, waren we op een dancefestival, heb ik voor 't eerst gesnorkeld, hebben we heerlijk gegeten en gedronken en vooral heel veel gelachen en mooie herinneringen gemaakt. Zoals elke vakantie ging ook deze weer veel te snel voorbij! De week erop kwam Isabelle wiens afscheid we in mei hadden, weer terug van haar paar maandjes buitenland. En vlak erna... moest ik ineens weer geloven aan het echte leven. Volle dagen werk, steeds meer drukte, maar gelukkig steeds meer plezier. Ik plande ook alvast een weekend naar Parijs met Brittany en Joyce voor november, zodat ik weer iets leuks had om naar toe te leven. EXCITING!!







In september was het kermis in Roosendaal, en voor het eerst na lange tijd ging ik weer eens goed stappen (en dat voelde ik de volgende dag wel :-P). De week erop besloot ik daarom ook maar de bob te zijn tijdens een avondje stappen in Breda met Miranda en Marlon. Ik at die maand met vriendinnen sushi in Tilburg, vierde oma's verjaardag, ging weer eens bij Marcha in Breda langs en vierde de verjaardag van een vriendin nadat ik een paar kilometer in de zeikende regen had gefietst. Ook werkte ik voor het eerst extern in een hotel, ging ik voor een dagje brainstormen over de reisverzekering naar Utrecht en ging ik op diezelfde dag nog een hapje eten en stappen in Rotterdam. In datzelfde weekend ging ik naar het huisje van een van mijn vriendinnen kijken, waardoor ik ook alweer helemaal kriebels kreeg om aan de huizenzoektocht te gaan beginnen. Ik kocht mijn duurste jas ooit, had weer een interessante teamdag en genoot van - zo dacht ik - de laatste zonnestralen.



Maar.. in oktober werd het ook nog heerlijk weer! Het werd voor mij ook nog eens een gigantisch drukke maand, want mijn collega ging met vakantie. Vond ik helemaal niet erg, want als ik er zo aan terugdenk zijn de laatste 3 maanden ontzettend hard voorbijgevlogen. De vijfde had ik een erg gezellig 21-diner van Romy in een restaurant waar ik zelf nog nooit geweest was, de dag erop had ik een verjaardag van Lonneke in Tilburg en de week erop ging ik ook weer sushi eten met Simone.  Ik ging op de laatste zonnige dag van 't jaar met Joyce en Brittany naar Den Haag, waar we lekker veel wandelden en foto's maakten. Oktober was ook de maand waarin ik plots werd geconfronteerd met het verleden en maar niet kon geloven hoeveel onzin er over mij de wereld in werd gebracht. Het maakte me enorm boos en verbaasd, maar toch besloot ik er niet al te lang bij stil te staan en te focussen op positieve dingen. Dat ik in mei zei dat het een goede keuze was geweest, werd immers nu alleen maar meer bewezen.



Ook ging ik in die maand weer een keertje shoppen, eten en stappen in Rotterdam en werd ik die nacht weer even flink met m'n neus op de feiten gedrukt: ik kon echt niet meer tot 5 uur wakker blijven. Misschien lag dat ook wel aan de drukte op werk, want ook de weken erna zaten propvol met opdrachten en afspraken. Tussendoor ging ik weer terug naar Rotterdam om op zoek te gaan naar een nieuwe tas, maar helaas mislukte die missie compleet. Wel sprak ik met mijn oude schoolvriendinnetje Joyce af om een hapje te eten en daarna een drankje te doen op een - best wel moeilijk vindbaar - dakterras vlakbij het station (waar ik ook - of all places - zomaar mijn broer tegen het lijf liep). Ook ging ik naar A Star Is Born (prachtige film!) en bestelde ik uiteindelijk toch m'n Furla tas. Harstikke verdiend en heel hard voor gewerkt, zullen we maar zeggen :-)





November begon met een etentje voor mijn vaders verjaardag, en op dezelfde dag een Amerikaans feestje bij vriendinnen. Daarna werkte ik nog een kort weekje, en stapte ik in alle vroegte op 9 november in de trein naar Parijs voor HET vriendinnentripje met Joyce en Brittany. Ondanks dat we bijna niets anders hebben gezien dan regen, behoort dit reisje voor mij tot 1 van mijn meest waardevolle herinneringen van 2018. Met honderden foto's, een doosje Laduree-macarons en een grote glimlach keerde ik een aantal dagen later weer terug naar Roosendaal, en terug naar Interpolis. Ik mocht alweer het dak op om foto's te maken van ons sedum-grasmatje, ik had weer een hoop opdrachtjes en wist mijn dagen meer dan goed te vullen. Ook ging ik weer eens lekker een avondje tapas eten (en ik zal maar meteen toegeven dat ik eigenlijk al had gegeten die avond), ging ik weer stappen in Breda en probeerden mama en ik een nieuw visrestaurantje in de stad uit. November was ook de maand waarin ik voor het eerst na een hele lange tijd kletsen via WhatsApp - vooruit, ik zeg het maar gewoon - op date ging met iemand. Ik werd weer ontzettend happy, vond het reuzespannend en sprak de weken erna extra veel met vriendinnen af om ze bij te praten. Ik had ook weer een feestje in Rotterdam (yep, ik kom hier echt veeeel te vaak), pakte mijn oude hobby schilderen weer op en kocht heel last-minute tickets voor een festival in... moet ik de stad nu echt nog zeggen?



En toen was het alweer december, waarover jullie in mijn vorige blog al het een en ander hebben kunnen lezen. De allerlaatste maand van het jaar. En een pechmaand ook wel, als ik er zo op terugkijk. Zo ging mijn MacBook kapot (en was deze, inclusief alle data, niet meer te redden), bleek het hele date-gebeuren toch voor heel wat verwarring en dubbele gevoelens te zorgen (en ben ik nog steeds niet veel wijzer..), werd ik hartstikke ziek tijdens de feestdagen en belandde mijn lieve oma in het ziekenhuis. Ho, stop.. even terug naar het begin. Niet alles was dikke pech namelijk. Ik had namelijk ook een superpositief beoordelingsgesprek op mijn werk, we hadden weer een erg gezellige teamdag inclusief kookworkshop, ik ging shoppen in een klein stadje verderop, ik bezocht het huisje van 1 van mijn vriendinnen en ik had DE kerstborrel van mijn werk. En hierna reisde ik zelfs nog door naar Maastricht voor een avondje in een studentenbar. De dag erop lunchten we nog wat, en begon ik aan de 3(!)-uur lange treinreis naar huis. Dat weekend werd een echt Breda-weekend, want met zaterdagavond sushi eten en drankjes doen en zondag op bezoek bij een vriendin, was ik voor m'n gevoel weer even terug van weggeweest.



De 24e zocht ik nog last minute allerlei kerstcadeautjes bij elkaar en had ik 's avonds een wat uitgebreider diner thuis. Eerste kerstdag begon ik me al niet top te voelen, maar ik ontkende dit natuurlijk enorm en ging gewoon 's avonds bij een vriendin gourmetten. Tweede kerstdag stond in het teken van ons eigen gezin en naast dat er superveel leuke cadeautjes werden uitgewisseld, zorgde mijn oudste broer voor een heerlijk hapjesdiner. De dagen erna werd ik steeds zieker en zieker, en ondanks dat ik eigenlijk amper uit m'n ogen kon kijken, ging ik toch nog naar de Sinterkerstennieuw-avond met vriendinnen. Daar fietste ik toch maar op tijd weg, en de volgende dag werd ik alweer beroerder wakker. Ik maakte nog een ritje stad voor cadeaus voor Brittany & Joyce omdat ik daar die avond heen zou gaan, maar ergens wist ik al wel dat ik voor mezelf moest gaan kiezen. En toen belandde ik uiteindelijk om 18:00 al in bed.

Normaal houd ik het niet droog tijdens het typen van zo'n brief, maar ik denk nu alleen maar aan het ziek zijn dat maar aan blijft houden. Wel realiseer ik me dat ik ook nu weer kan zeggen dat 2018 heeft bestaan uit een aantal mooie mijlpalen, maar ook een hoop wijze lessen. Ik heb nieuwe deuren geopend, maar ik heb er ook een aantal dichtgedaan en sommige dingen hebben zelfs nog een open einde (kopzorgen!). Ik heb prachtige herinneringen gemaakt, en ook meer genoten dan ooit. In 2019 wil ik graag een frisse start en neem ik een hoop dingen uit het vorige jaar mee. Ik wil me gaan verdiepen in het kopen van een huisje, ik wil grote stappen gaan maken op werkgebied en wil ook weer een mooi reisje boeken in de zomervakantie. Ook hoop ik - very cliché, but true - gelukkig en gezond te blijven en me minder druk te maken om dingen die eigenlijk helemaal niet belangrijk zijn. En als daarbij de liefde op mijn pad komt, dan is het plaatje helemaal compleet. En verder? Verder hoop ik alleen maar dat 2019 positiever begint dan 2018 is geëindigd :-)

Geniet van de jaarwisseling, maak er een onvergetelijke avond van en proost op heel veel geluk en liefde in 2019!

Related posts

3 reacties

  1. Wat een mooie en uitgebreide terugblik! Je hebt het afgelopen jaar zo te lezen veel mooie reisjes gemaakt en er zijn leuke nieuwe uitdagingen op je pad gekomen, heel tof! Ik wens je een heel fijn 2019!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een ontzettend mooie brief aan 2018 heb je weer geschreven! Ik moet zeggen: Parijs met jullie was ook écht één van mijn hoogtepunten dit jaar! <3

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een spannend maar mooi jaar zeg.. heel mooi geschreven op deze manier!

    BeantwoordenVerwijderen