Mijn brief aan 2016

Ik weet nog hoe fijn ik het vond om vorig jaar terug te blikken op 2015, en dat is dan ook de reden dat ik vandaag weer een brief schrijf...

Ik weet nog hoe fijn ik het vond om vorig jaar terug te blikken op 2015, en dat is dan ook de reden dat ik vandaag weer een brief schrijf. Een brief aan 2016, vol met hoogte- en dieptepunten, mooie momenten, liefde, vreugde en vooral hele fijne herinneringen om weer mee te nemen naar het volgende jaar. Want het klinkt cliché, maar oh: wat is het weer bizar snel gegaan..

Lieve 2016,

Mijn vorige brief sloot ik af met de gedachte dat ik mijn afstudeerperiode kon gaan afsluiten, en dat is ook meteen hoe mijn jaar knallend begon. Na een helse periode leverde ik voor de derde keer mijn scriptie in. Doodsbang was ik om opnieuw te falen. Tot ik op een mooie winterdag in Tilburg plots een mail kreeg met dat ik het wel degelijk had gehaald (ik las alleen de 'Gefeliciteerd!') waarna ik tranen met tuiten huilde en er een enorme last van mijn schouders viel. Vervolgens begon opnieuw de stress natuurlijk, want de scriptie moest ook nog verdedigd worden. Na een presentatie waar ik aan één stuk doorratelde, van de hak op de tak sprong, alweer keihard in huilen uitbarstte en vervolgens op de gang niet kon geloven dat ik voor dit fiasco ooit zou kunnen slagen, kreeg ik een aantal minuten later toch het goede nieuws te horen. 'Zo, dit kunstje heb je ook weer geflikt', waren de woorden van één van mijn examinatoren. EIN-DE-LIJK. Ik kon eindelijk zeggen dat mijn HBO-periode voorgoed was afgesloten.



En zo begon mijn februari, met een hele lange vakantie in het vooruitzicht. Ik wist nog helemaal niet wat ik na dit afstudeermoment wilde (lees: een zwart gat), dus besloot nog maar even te genieten van de vrijheid die ik toch wel nodig had na een hele moeizame periode. Ik merkte dat ik heel erg moeite had om er weer goed en rustig bovenop te komen, maar met behulp van de juiste mensen om me heen moest dit wel goedkomen. Deze maand werkte ik voor het eerst een hele nacht tijdens carnaval, vierde het zelf natuurlijk ook uitgebreid en heb ik nog nooit zoveel lasten van mijn schouders voelen vallen. Een hoop leuke dingen volgden: een high tea, met een mega-grote leuke meidengroep naar de bios, etentjes en gezellige stapavonden en een dagje shoppen met één van mijn leukste blogvriendinnetjes. Maar helaas kreeg het einde van februari een zwart randje toen mijn relatie plotseling werd verbroken. Het schudde me wakker en bracht me verdriet, maar ik kwam er ook snel weer bovenop met behulp van de allerliefste mensen om mij heen. Het maakte me eigenlijk sterker dan ooit, waar ik tot op de dag van vandaag nog steeds heel dankbaar voor ben.

Maart begon ik dan ook weer fris en fruitig en ik had weer helemaal het stapleven herontdekt. Roosendaal, Breda, Tilburg: niks was te gek en zelfs 3 avonden stappen per week werd normaal. Vooral mijn lieve collega's die me overal mee naartoe namen hebben ervoor gezorgd dat ik alles even kon vergeten. Ook mijn verjaardag was top, ik vierde het 12 uur-moment in het casino met een fles champagne, bracht een gezellig dagje door met Joyce, ging 's avonds uit eten in Tilburg, waarna ik vanuit Roosendaal weer fietste naar collega's en we de laatste trein richting het centrum van Breda pakte. En de week erop deed ik mijn verjaardag zelfs nog dunnetjes over toen mijn vrienden en ik uit eten gingen. Man, wat heb ik in deze maand genoten van alle feestjes en gezelligheid. Iets waar ik op het moment van schrijven met een hele grote glimlach op terugkijk: één en al gekheid. Het verbaast me ook helemaal niets dat maart de meeste feestfoto's met zich mee heeft gebracht :P



Ook april stond nog heel erg in het teken van feesten; er leek geen einde aan mijn stap-verslaving af te komen en ik genoot nog steeds met volle teugen van alle impulsieve avonden die ik (onder andere) na werktijd beleefde. We namen met de collega-groep afscheid van één van de meiden die een tijdje naar Spanje vertrok, ik at voor het eerst(!) sushi, ging met een vriendin mee om haar eerste tattoo te laten zetten, lunchte weer heel wat af, maakte reisjes naar Gouda en Rotterdam, had een ontzettend gezellige dag in Eindhoven met bloggers én ik begon weliswaar met hardlopen. Ook hakte ik ein-de-lijk de knoop door wat betreft mijn 'after-HBO-beslissing': ik maakte de keuze om in september naar de Universiteit te gaan! April sloot ik af met de klapper van de maand: Koningsnacht en -dag! Na een iets te gezellige nacht belandde ik de volgende dag met knallende koppijn in het ijskoude Den Bosch, waar ik de hele dag de voeten onder mijn lichaam heb gedanst.

Mei is eigenlijk een maand die voor mij écht heel bijzonder is geweest. Iets wat ik in het begin misschien niet zo zag, maar waar ik nu met een heel gelukkig gevoel op terugkijk. Het hardlopen liep nog steeds lekker (haha, woordgrap :P), ik werkte nog steeds bij het restaurant én sprak voor het eerst af met mijn (nu huidige) vriend. Ik vond het reuze-spannend en het bleek echt ontzettend gezellig. Het was al een tijd geleden dat ik me zo mezelf bij iemand voelde en ik merkte dat hij en ik echt op één lijn zaten met heel veel dingen.
Mei was ook de maand waarin ik de 'party animal' in mezelf een beetje beu was; ik wilde mijn tijd wel weer wat nuttiger besteden. Tussen het zoeken naar een tweede bijbaantje, sprak ik lekker vaak af met die stiekem toch wel hele leuke jongen (dus you can tell: ik werd steeds vrolijker!). Aan het einde van de maand werd mijn zoektocht na heel veel afwijzingen beloond: ik was aangenomen bij Steps! Weliswaar als seizoenskracht, maar aangezien mijn plannen voor de universiteit prima leken te vlotten was dit tijdelijke baantje juist perfect. Eind mei begon ook de badkamerverbouwing, iets waar we hier thuis allemaal tegenop keken, maar we waren wel heel erg benieuwd naar het eindresultaat!

Begin juni stond er iets op de planning wat ik door de maanden heen een beetje heb uitgesteld, maar wat ik stiekem toch wel heel graag wilde: Parijs! Na een paar dagen flink (en lees: écht flink) ziek te zijn geweest, stopte ik helaas ook met hardlopen (jammer, want ik was écht goed bezig) en begon ik weer aan een ander avontuur: een tripje naar Parijs. Gelukkig kon ik terecht bij Brittany, die op dat moment al een hele tijd in Disney aan het werk was. Na 3 superleuke, spontane en impulsieve dagen verliet ik de Parijs-bubbel en stortte ik me op het werken bij Steps. Ik kon er gelukkig lekker vaak terecht, dus het stappen werd steeds minder en het werken steeds meer. En yes, tussendoor vond ik ook nog de tijd om lekker af te spreken, te winkelen, lunchen, mijn HBO-diploma ein-de-lijk op te halen, de vriendin uit Spanje te verwelkomen in Nederland én naar de halve marathon van Roosendaal te gaan - waar ik mezelf natuurlijk wel voor m'n kop kon slaan aangezien ik zo ver was gekomen met hardlopen, maar toch stopte.



In juli ging mijn werkleven gewoon door. Ik maakte lange, dubbele dagen waarin ik van baantje nummer 1 naar 2 ging, wat me helaas ook aardig begon te slopen. Daarnaast probeerde ik wel met volle teugen te genieten van het lekkere weer, de parkconcerten, de 'af-en-toe' stapavondjes, dagjes weg naar Breda, Rotterdam, Scheveningen, Den Haag en het Roosendaalse centrum. Ook werd ik natuurlijk stiekem wel een beetje verliefd, en hoopte ik er eigenlijk nog op dat ik nog een kleine vakantie aan deze hele lange periode van vrij zijn kon plakken. Gewoon, om nog heel even te genieten voor ik een nieuwe sprong in het diepe zou nemen.

Guess what? Van de ene dag boeken, zaten we samen de volgende dag al in de trein naar Maastricht. Ons eerste tripje met zijn twee, terwijl we nog niet eens iets officieels hadden (als ik hieraan terug denk, glimlach ik alleen maar meer :P). Het waren een aantal héle regenachtige dagen, maar toch hebben we er het beste van gemaakt en konden we ook wel lachen om het dramatische weer. Vanaf toen wist ik ook zeker dat ik zijn vriendinnetje wilde worden, dus die maand, op 17 augustus, maakten we het dan eindelijk officieel. In augustus sprak ik ook nog gezellig af met Joyce, at ik weer lekker veel sushi (ik voelde een verslaving opkomen..), belandde ik aardig vaak met gin tonics op het terras en ging ik van twee baantjes weer naar één. Alleen bij Steps zou ik nog tot eind september werken, wat betekende dat ook mijn premaster dichterbij kwam. Ik eindigde de maand met een hele zware, maar superleuke verhuizing van Steps waar ik ook met heel veel plezier op terugkeek. Daarna was mijn eindeloze vakantie dan toch echt voorbij. Daar ging ik dan, op 29 augustus: mijn eerste lesdag op de Universiteit.



In september was het vooral wennen aan de werkdruk, de hoeveelheid pittige stof en de serieusheid die ik natuurlijk al sinds januari niet meer gewend was. Ik heb de eerste weken als een gek getwijfeld of dit wel iets voor mij was, maar ik wist waarvoor ik het deed en ik wilde het écht heel graag. De master die na dit traject zou volgen ligt helemaal in mijn straatje en dat was dan ook hetgene waar ik naar uitkeek. Gelukkig kon ik goed overweg met een heel tof groepje mensen die het '#Unilife' veel leuker maakte. Ook was september de maand van de kermis (oliebollen!), een paar fijne dagen bij vriendlief, heel veel zonneschijn en hitte, de verjaardag van oma, de verjaardag van één van mijn oudcollega's tijdens een ouderwetse stapavond in Breda én mijn laatste werkdag bij Steps, waar ik het stiekem toch wel een aantal maandjes heel erg naar mijn zin heb gehad.

De volgende maand was niet heel anders. Ik werkte keihard om school bij te houden en van het feestleven dat ik begin dit jaar leidde was niets meer te merken: ik was echt 360 graden gedraaid. Het leven op de Uni ging me aardig goed af en ik haalde de ene voldoende na de andere. Ik merkte dat ik het zelfs weer leuk vond om naar school te gaan en dat ik het echt weer ergens voor deed. Verder lunchte ik die maand op het terras in de keiharde regen (alles kan in Nederland), kocht ik ein-de-lijk een nieuwe spiegelreflexcamera (de beste aankoop van het jaar!), had ik een supergezellig sushi-diner met 12 lieve oudcollega's, had ik mijn eerste avondtentamen, ontdekte ik mijn liefde voor panty's met een printje, sprak ik gezellig af met Joyce en Brittany in Rotterdam, kreeg ik de schrik van mijn leven toen ik een muis in mijn kamer zag lopen en sloot ik de maand af met een schitterende bos bloemen <3

November stond in het teken van een heleboel leuke dingen voor ik de drukste maand van het jaar ging beginnen. Ik ging lekker met familie op bezoek bij mijn broertje en zijn vriendin in Tilburg, mijn andere broer studeerde af in Delft en dat werd groots gevierd en niet lang daarna brak de dag aan waar ik al heel lang naar uitkeek: de verjaardag van mijn vriend! Op 9 november gunde ik mezelf na 1 lesje op school wat meer vrij, hebben we heerlijk samen gerelaxed en 's avonds zijn we gezellig uit eten geweest: precies wat ik nodig had tussen de drukte door! Ook maakte ik mijn eerste 21-diner ooit mee en heb ik het de hele avond super naar mijn zin gehad met al mijn oud-collega's. Ik was daarnaast na lange tijd weer in het casino te vinden, chillde lekker veel bij mijn vriend, werkte heel druk aan school én liet ik mijn twijfelachtige moedervlek in het ziekenhuis wegsnijden en hechten (wat ik nog best spannend vond). Gelukkig bleek alles na een kleine onzekere periode helemaal in orde te zijn en ben ik nu weer een litteken rijker. De maand sloot ik af met een traditie: het twee-keer-per-jaar-uitje naar het BBQ-restaurant met vrienden. En hoe vaak we er al geweest zijn: het blijft lachen, gieren, brullen!

En toen was daar December, de allerlaatste maand van dit jaar. En ook meteen de meest spannende ooit. Ik begon me langzaamaan af te zonderen en me voor te bereiden op de tentamenweken. Er zijn dan ook heel wat dagen voorbij gegaan waar ik me echt rot heb gevoeld van het dagenlang studeren, op mijn kamer zitten en alleen maar bezig zijn met taaie stof. Ik zag letterlijk niemand, was praktisch altijd doodmoe en kreeg zelfs een beetje last van de angst om het niet te halen. De tentamenweken kropen enorm langzaam voorbij, maar werden een beetje leuker gemaakt met de plannen die ik maakte voor de kerstvakantie. Inmiddels heb ik op het moment van schrijven nog 2 cijfers niet terug, waarvan ik de rest al wel heb gehaald. Voor eentje vrees ik enorm, maar die herkansing van 18 januari zal ik waarschijnlijk wel gewoon halen. Wat was ik blij en opgelucht toen die verschrikkelijk zenuwslopende weken eropzaten en dat ik eindelijk kon genieten van iets wat nu nog steeds bezig is: vakantie!



Eindelijk kon ik mijn vriend weer lekker vaak zien, maakten we één van mijn dromen waar (Winterefteling!) en vierden we uitgebreid kerst. Ik kan met volle overtuiging zeggen dat kerst 2016 écht mijn leukste tot nu toe is geweest, met de meest bijzondere cadeaus en de leukste mensen om me heen: het was oprecht genieten. Na de kerstbubbel kwamen natuurlijk de dagen waarin je niet zo goed weet wat je moet, dus deze heb ik goed besteed aan het voorbereiden op het nieuwe jaar. Het jaar waarin ik hopelijk opnieuw in de eerste maand krijg te horen of ik de premaster heb behaald, het jaar waarin ik in februari - hopelijk dus - kan beginnen aan mijn mastertraject en het jaar waarin ik hopelijk héél veel leuke dingen ga beleven: waarschijnlijk de eerste vakantie samen met Glenn, mijn 23e verjaardag, hopelijk mijn blog weer écht goed oppakken, weer de mooiste en meest bijzondere foto's maken, heel veel bijkletsen met vrienden en vriendinnen, het afstuderen van mijn vriend vieren, zelf weer beginnen aan een scriptie (Oh. My. God. Did I just say that?), dubbel zo veel genieten van het leven en dat er vooral ontzettend veel gezondheid en geluk me tegemoet komt.

Ik wil graag afsluiten met hetzelfde als vorig jaar: mijn dankbaarheid voor alle momenten waarop ik keihard heb gelachen, de momenten waar ik om 5 uur 's ochtends pas binnen kwam rollen, de momenten samen met mijn vriend die onze relatie alleen maar sterker hebben gemaakt, de start van mijn universiteitsperiode, voor alle keren dat ik met een glimlach op mijn gezicht op de fiets/in de trein zat/in bed lag en vooral de momenten die me écht weer even hebben laten beseffen dat het leven toch eigenlijk stiekem wel fantastisch is.

En voor nu? Keihard knallend het nieuwe jaar in vanavond! May you all have a happy, healthy and lovely 2017! <3

Related posts

10 reacties

  1. Echt een leuk idee om een brief te schrijven aan 2016! En wat een mooi jaar heb je gehad zeg (met natuurlijk de nodige dieptepunten). Ik wens jou een fijne jaarwisseling en ik hoop dat 2017 een nóg mooier jaar voor je wordt :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een bewogen jaar! Ik ben nu ook bezig met een scriptie en ik vind het echt vreselijk. Volgende week is de deadline en ik knijp hem behoorlijk. Oh en trouwens, een muis in je kamer?! Ik had echt direct mijn spullen gepakt en was er nooit weer teruggegaan hahah. Ik wens je een heel fijn 2017 <3

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ah wat ontzettend spannend, maar ik weet zeker dat het je lukt! Haha, liefst had ik dat ook gedaan natuurlijk. Fijn 2017!

      Verwijderen
  3. Wat heb je dit mooi en uitgebreid beschreven, knap hoor! Ik herken helemaal wat je schrijft over de scriptie periode haha, ik zit er nu middenin. Maar wel fijn dat je master nu zo goed bevalt!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een mooie uitgebreide brief, Daphne! Hele fijne jaarwisseling vanavond!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een ontzettend mooie brief. Ik vond het superleuk om het afgelopen jaar (dat klinkt nu zo ver weg, haha) leuke dingen met jou te hebben mogen doen! <3 Hopelijk zien we elkaar snel in 2017!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een bewogen jaar maar mét fantastische afsluiting! <3

    BeantwoordenVerwijderen