personal
La vie de Daphne - Een hele hectische week
06:30
Hoewel ik nietsvermoedend vorige week zondagmiddag mijn photo diary voor maandag inplande (deze plan ik wel vaker 's middags al in), eindigde mijn dag heel anders dan onderaan deze blogpost geschreven stond. Zondagavond ging ik helemaal niet vroeg slapen, laat staan dat ik de week fris en fruitig begon. Die avond begon namelijk de strijd van mijn opa die helaas nog maar van korte duur was..
Zondagavond ben ik van 22.00 tot ongeveer half 2 's nachts in het ziekenhuis gebleven en heb ik mijn opa heel hard zien vechten. Ik werd er allemaal heel zenuwachtig van en was ontzettend bang dat ik 'het' zou zien gebeuren. Helaas werd dit de volgende ochtend. Ik was nog niet eens wakker (en het was al 11.30), toen ik een telefoontje van mijn broer kreeg. Het was slechts tien minuten eerder gebeurd. Na een hele lange en zware nacht was zijn tijd gekomen.
Na het bezoek aan het ziekenhuis gingen we met z'n allen nog naar oma om de eerste mensen te bellen en op de hoogte te stellen. We bespraken verder wat dingen die nog geregeld moesten worden en vertelden elkaar dat aankomende week erg zwaar ging worden. Eenmaal thuis zocht ik nog een hele lieve oude foto op van toen ik klein was en bij opa thuis was.
Ik checkte later op de dag - zoals ik eigenlijk altijd doe - mijn Timehop, waar ik bij de kolom '2 years ago' las dat ik precies twee jaar geleden voor het eerst met opa had gefacetimed. Dat dit al twee jaar geleden is kan ik amper geloven; ik weet dit nog als de dag van gisteren.
Maandagavond kwam mijn vriend gelukkig een avondje naar mij, keken we Frozen en hebben we lekker lang geknuffeld. Heel erg fijn!
Over dinsdag moet ik eerlijk zijn: ik weet echt niet meer wat ik gedaan heb. De week is zo ontzettend snel voorbij gegaan, hoewel ik niet eens zoveel nuttige dingen heb uitgevoerd. Wel maakte ik nog deze Instagram-foto met een aantal favorieten: een lichtroze Essie lakje, de lipstick Rebel, het Undress Me Too-palette, de boeken On Top en How to be Parisian wherever you are en natuurlijk Parijs in het algemeen.
Na al twee gebroken nachten was ook de derde niet super verlopen. Opnieuw werd ik pas rond 11 uur wakker en besloot rustig aan te doen, de dag te beginnen met het lezen van wat blogjes en ook mijn eigen blog over mijn opa die online kwam na te lezen.
Ik stelde daarnaast ook nog een wish list samen - gelukkig had ik het meeste al gedaan - die later die week online zou komen. Onder andere het boek Paris versus New York zou ik nog heel graag willen hebben!
De rest van de middag hebben we eigenlijk van alles geregeld voor de uitvaart die zaterdagochtend zou zijn. Teksten schrijven, muziek uitkiezen en foto's kijken: het was heel erg fijn om weer even leuke en mooie herinneringen op te halen. Zo kwam ik ook nog deze twee bewerkte foto's tegen die opa ooit op zijn computer maakte. Hij vond het geweldig om foto's te voorzien van een mooie, vrolijke rand, ze vervolgens uit te printen en ze in een mapje te doen.
's Avonds was ik natuurlijk weer heel erg moe, maar toch wilde ik nog wat nieuwe portretfoto's schieten als afleiding. Nog steeds vind ik ze in zwart wit het allerbest gelukt!
De volgende dag stapte ik denk ik echt met het verkeerde been uit bed. Het was rotweer, ik zat al een aantal dagen thuis en ik wilde het liefst iets lekkers voor mezelf gaan halen. Maar iedere keer als ik uit mijn raam keek dacht ik: pff.. daar ga ik Echt. Niet. Doorheen. Ik maakte alvast een Instagram foto van de laatste foto op hout die ik ontving en ben daarna uiteindelijk toch maar richting supermarkt gefietst. Ik had namelijk in de folder van Lidl (en ook op de reclame gezien) dat ze macarons hadden voor slechts €3,50. Hup, met paraplu op stap ging ik door de zeikende regen. En geen macarons. Pfff.. ik geloof dat ik in totaal al 6 of 7 ritjes naar Lidl heb gemaakt speciaal voor die 'dingen', maar dat ze toevallig altijd op zijn als ik er ben. Balen!
Alles wat ik die dag wilde doen, mislukte. Het werken aan mijn scriptie ging niet goed, ik was heel erg moe en had gewoon echt nergens zin in. Tot plots mijn vriend mijn kamer in kwam lopen met een doosje macarons, chocoladerepen en een grote kop thee. Wat een timing! <3
Donderdagnacht sliep ik volgens mij weer pas rond half 3. Ik begon namelijk overal over te piekeren; school was nog steeds niet helemaal 100% geregeld, ik was de ketting die ik van mijn vriend kreeg al kwijt sinds Parijs en de dag erna zou ik voor het laatst mijn opa zien.
De volgende ochtend zocht ik nog naar de ketting op de allerlaatste mogelijke plek en thank god: ik vond 'm. Vrijdagochtend kwam ook nog mijn prachtige nieuwe lipstick van MAC online: Rebel.
Die middag waagde ik alsnog een poging om aan mijn scriptie te werken. Poging nummer 4 deze week al, en weer hield ik het nog geen halfuur vol. Ik verbeter iedere keer wel kleine delen, maar mijn motivatie en concentratie zijn echt niets waard. Vanaf volgende week (wanneer jullie dit lezen: deze week) moet ik weer naar school en ga ik weer ECHT hard ertegenaan. Dat moet wel..
De rest van de middag bestond dus weer uit uitrusten, filmpjes kijken en: macarons eten! Mijn vriend had ze immers niet voor niets meegebracht en ohh, wat is dat toch genieten!
Vrijdagavond was helaas een moeilijke avond. Met z'n allen zagen we opa voor het laatst, gaven we 'm allemaal nog een aai over zijn hoofd en zeiden we allemaal nog iets liefs. De kist dichtdoen vond ik persoonlijk echt heel moeilijk. Dit was het gewoon.. De strijd zit erop en het afscheid van mijn opa is nu definitief. Echt een heel gek idee.
Na deze emotionele gebeurtenis zijn we nog tot ongeveer half 10 's avonds bij mijn oma gebleven. We haalden veel herinneringen op en bereidden ons alvast voor op de volgende ochtend wanneer de uitvaart zou zijn. Chocolaatjes kon ik op dat moment wel even goed gebruiken!
De volgende ochtend was het vroeg: héél vroeg. Al om 8.00 zaten we in de auto om de auto met mijn opa erin te volgen naar de uitvaartplechtigheid. Onderweg kwam het zonnetje net op en regende het kei- en keihard.
Toen we eenmaal aankwamen bij het crematorium en we uit de auto stapten, zagen we een regenboog. Echt een prachtig moment en we waren er allemaal echt eventjes stil van.
De crematie was mooi en moeilijk tegelijk. Ikzelf vond het echt heel bijzonder om te zien dat er zoveel mensen speciaal voor mijn opa kwamen. Na de crematie hebben we met z'n allen nog iets gegeten bij oma thuis en opnieuw herinneringen opgehaald. Omdat ik in mijn stukje iets over het grote Titanic-boek schreef, heb ik deze meegenomen als herinnering. De oude camera van mijn opa (en ook van mijn oma) had ik al, maar heeft natuurlijk nu nog een veel grotere waarde gekregen.
De rest van de middag heb ik geslapen; ik was immers zo moe. Ik had inderdaad echt niet kunnen gaan werken (want eerder die week plaatste ik nog iets op Twitter dat ik erover twijfelde). 's Avonds twijfelde ik of ik nog weg wilde gaan, en uiteindelijk ben ik nog bij een aantal vrienden beland. Ik wilde het absoluut niet al te laat maken en lag rond 1 uur alweer op bed.
Na eindelijk een nacht van veel slaap werd ik zondag ook weer op mijn gemakje wakker. Ik wenste mijn volgers via Instagram een fijne zondag en probeerde er zelf ook zoveel mogelijk van te genieten door lekker even 'niets' te doen. Die scriptie komt vanaf morgen (vandaag dus) wel weer. Mijn allerlaatste écht vrije middagje dus.
En hoe kan ik die beter doorbrengen dan nog te genieten van wat lekkere macarons? Mmmmm!
- Omdat ik dit bericht bewust op zondagmiddag heb ingepland, kan ik nu nog niet zeggen hoe mijn werkavond is geweest. Ik wilde dan ook meteen na het werken naar bed :) -
14 reacties
Dit soort weken zijn ontzettend zwaar en vreten al je energie. Ik heb er helaas zelf ook nog flink last van. Fijn dat je goed afscheid heb kunnen nemen van je opa. Nu alleen de fijne herinneringen onthouden <3
BeantwoordenVerwijderenWat heb je een heftige week gehad! Heel veel sterkte meis! <3 Probeer de mooie herinneringen bij je te houden! Lief dat je vriend op bezoek kwam met macarons en chocolade! Succes met je scriptie! Het lijkt me zwaar om er nu aan te gaan werken, maar hou het moment voor ogen dat je je scriptie af hebt.
BeantwoordenVerwijderenWauw heftig weekje zeg. Heel veel sterkte! X
BeantwoordenVerwijderenWat een hectische week, gecondoleerd met je opa! <3
BeantwoordenVerwijderenHet was een zware week mop maar je hebt je er goed doorheen zien te komen! Echt super lief van je vriend dat hij macarons voor je mee had genomen! <3
BeantwoordenVerwijderenWat een zware week meis! Ik snap wel hoe het allemaal is, ik ben ongeveer 6 jaar geleden mijn vader kwijt geraakt. Ondanks het beiden niet met elkaar te vergelijken is, snap ik wel hoe je je voelt. Maar je hebt wel een super lief vriendje! Nog heel veel sterkte <3
BeantwoordenVerwijderenDie heftige weken vreten zoveel energie, hopelijk kan je dadelijk wel een beetje je rust nemen. Heel veel sterkte meissie ! Ik denk aan je!
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte <3 xx
BeantwoordenVerwijderenPfff moeilijk dit soort dingen, maar wel goed om te lezen dat het afscheid ook mooi was. En die regenboog was natuurlijk wel heel bijzonder. Sterkte en succes met je scriptie!
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenAh, wat rot zeg! Heel veel sterkte met het verlies, Daphne <3
BeantwoordenVerwijderenWat een heftige week zeg! Ik vind het sterk dat je toch gewoon doorgaat met het leven. Alvast nog veel sterkte gewenst x
BeantwoordenVerwijderenWat een heftige week zeg! Ik wens jou alvast veel sterkte ❤️ X
BeantwoordenVerwijderenAWW ik wens je heel veel sterkte met het verlies!
BeantwoordenVerwijderen