Waar ik normaal gesproken met gemak iedere laatste week van het jaar een 'eindejaarsbrief' schrijf, heb ik nu toch wel moeite om er iets van te maken. Ja, dit was een raar en onzeker jaar. Maar om het positief af te sluiten, blik ik graag terug op de momenten die 2020 een beetje mooier maakten.

Ook februari begon met een favoriet moment: Awakenings in Eindhoven. Die herinnering daaraan is mooi, maar ergens ook een beetje verdrietig. Zorgeloos dansend op de muziek hadden we geen idéé dat het het laatste festival zou zijn waar we dat jaar (en misschien ook nog wel van aankomend jaar) heen gingen. Maar dat we ervan hebben genoten is iets wat zeker is!
Een weekje later bezocht ik een indrukwekkend oorlogsmuseum in een dorp in de buurt en ging ik naar een silent disco in de kerk. Ook Valentijnsdag kwam eraan, en omdat die toevallig op een vrije vrijdag viel, besloten m'n vriend en ik er een dagje sauna en uit eten van te maken. Richting het einde van februari is er nog iets waar ik als Brabander ieder jaar erg naar toeleef: carnaval! Ook nu was het van vrijdag tot dinsdag vollebak feest en stond ik iedere dag vanaf de middaguren al flink te hossen in de stad. De otobusrellie, kroegentochten, broodjes gyros en zelfs de afsluiting in de stromende regen: het was fantastisch! De dagen erna (een andere traditie, geloof ik) werd ik ziek, snotverkouden en moest ik op kantoor erg mijn best doen om wakker te blijven.



In maart barstte de bom: de eerste persoon met corona in Nederland was een feit. En liet dit nu net iemand zijn die vlakbij Tilburg woonde. Mijn werk (ook in Tilburg) nam hierom al vroeg maatregelen om meer besmettingen te voorkomen. Al vanaf de eerste week werd geadviseerd om bij klachten thuis te blijven. Dat gehoest van mij was nog steeds niet voorbij, waardoor ik vanaf die week al thuis werkte. Nog helemaal niet wetende wat de ernst van dit virus was, vierden we met z'n allen nog onze verjaardag tijdens een lunch en nodigde ik 's avonds een hoop vriendinnen uit voor een drankje. Ook op 10 maart zelf gingen we uitgebreid uit eten bij een restaurant om de hoek.



Het weekend erop stond het geplande tripje naar Parijs van mijn vriend en ik op de planning, en hoewel ik nog steeds volhield dat ik 'gewoon, net zoals ieder jaar, verkouden was door carnaval', leek de ontwikkeling van corona in de rest van de wereld een steeds serieuzere vorm aan te nemen. Daar kwamen we achter toen we op zaterdagavond in een restaurant in Parijs zaten en aangekondigd werd dat alle horeca daar om 12 uur 's nachts de deuren moest sluiten. Die zondag erop liepen we in een verlaten Parijs en waren we soms zelfs de enige mensen in de metro. Echt een vreemd zicht, in een normaal zó bruisende stad. Onderweg naar huis hadden we ook nog eens dubbel pech: naast de auto van mijn vriend die er vlakbij Gent mee ophield, werd in de persconferentie van 15 maart aangekondigd dat ook Nederland in een ('intelligente') lockdown ging. De start van misschien wel het gekste jaar ooit. De 'anderhalvemeter' werd in het leven geroepen, de eerste spatschermen verschenen in de supermarkt en ook restaurants begonnen langzaam aan met een afhaalservice. Gelukkig was maart niet alleen maar misère en liet de zon zich al geregeld zien, waardoor wandelen voor mij een dagelijks agendapunt werd én ik zelfs al een paar keer in de tuin heb kunnen zitten. 

Ook in april genoten we van die eerste voorjaars-zonnestralen en werden borrels al regelmatig naar de tuin verplaatst. Niet lang daarna kwam Pasen: het eerste 'evenement' in dit coronajaar, die we gelukkig nog hebben kunnen vieren met paasbrunches en een gourmet. Ik kocht macarons, zette een Ixxi in elkaar en werd ontzettend verrast door mijn leidinggevende die met een paastraktatie aan de deur stond. In april scoorde ik ook een nieuwe fiets (die exact hetzelfde is als mijn oude), bracht ik regelmatig bezoekjes aan de woonboulevard om nog wat dingen in huis af te maken, aten we tapas aan de Oesterdam, werd er regelmatig eten besteld én hadden we een zonovergoten Koningsdag die ik met een barbecue en drankjes heb doorgebracht in de tuin bij mijn vriend. Toch was het allemaal nog best gek, ondanks dat de eerste 'coronamaand' voorbij was gevlogen. Maar het werd steeds een beetje definitiever. De eerste festivals werden volledig gecanceld (sad), boodschappen doen was ook al een beetje anders en het thuiswerken was heel erg wennen. Om over de onzekerheid van het plannen van een zomervakantie nog maar niet te beginnen.

In mei werd bij de familie van mijn vriend de barbecue helemaal herontdekt, en die maand hebben we dan ook al heel wat keren genoten van alle gerechten die hierop werden klaargemaakt. Omdat de zon zich zó vaak liet zien, besloot ik in mei ook een tuinset te gaan kopen, die ik een weekje later op kon komen halen. Dat vele thuis zijn heeft toch zo z'n voordelen, want waar je normaal gesproken op kantoor enkel kan 'genieten' (overstatement) van de zon achter het kantoorraam, kun je nu wanneer je maar wil even naar buiten lopen om te bellen of te werken in de zon. In mei werd ook de eerste plons in het zwembad bij de familie van m'n vriend gemaakt, bakten we zelfgemaakte pizza en wandelde ik weer héél wat af. Toch merkte ik dat dat wandelen niet genoeg was, en ook ik kreeg last van het 'iets minder lekker in mijn vel zitten' (ahum.. coronakilo's.. ahum). De moeheid en het futloze gevoel sloeg toe, en ik had ook geen voldaan gevoel meer na een werkdag.



Daarom gooide ik het roer begin juni rigoreus om en plande ik iedere(!) werkdag zo'n drie kwartier sporten in. Niet bij een sportschool, maar gewoon thuis. Het was eerst heel erg zoeken naar welke YouTube-workouts en welk moment van de dag voor mij het beste werkten, maar inmiddels kan ik zeggen dat ik nu nog steeds dagelijks rond 4 uur 's middags de work-outs (en work-outschema's) van Pamela Reif volg. Ook deze maand was overigens weer zonovergoten; we hebben regelmatig buiten bij restaurants of op terrassen gezeten omdat ein-de-lijk de horeca weer openging. Het eerste dagje 'strand' stond ook op de planning, toen ik samen met Brittany en Joyce naar Noordwijk ging om daar lekker op de terrasstoelen bij Tulum te hangen. Eind juni beleefde ik voor het eerst weer een coronaproof 'stapavond' met vriendinnen waar we tot in de late (of vroege?) uurtjes wijn dronken in een kroeg. Maar dat hele 'op je stoel blijven zitten' bleek toch wel een héle grote uitdaging.

Juli: normaal dé zomermaand, maar qua weer leek het er in het begin niet heel veel op. Er gebeurde ook niet zoveel naast het thuiswerken en sporten en ondanks dat mijn vriend en ik al naar een reisbureau waren gegaan, leek een reis maken dit jaar ook erg onzeker te zijn. En liet dat nou precies zijn waar ik zoveel zin in had, en stiekem ook wel een beetje nodig had na alweer de zoveelste week thuiswerken. De moeheid werd steeds een beetje erger, en soms had ik dagen ertussen zitten waar ik mijn laptop wel open had, maar er te weinig werk uit handen kwam. Halverwege juli stonden er gelukkig wat leuke dingen op de planning en ging ik samen met een vriendin die voor de laatste week haar kamer zou hebben, een weekend naar Maastricht. Het weer was uiteindelijk zò goed, dat we zelfs nog aan een watertje hebben gelegen. Het leek voor heel even toch vakantie. Ook vierden mijn vriend en ik ons 1-jarig jubileum, dat er precies een jaar geleden op de bloedhete kermis in Tilburg wel een tikkeltje anders uit zag. Aan het einde van de maand had ik weer een uitstapje voor werk en mocht ik een dag mee met de fotografe die voor Interpolis de beeldbank verzorgt. Wat erop volgde was een bloedhete week, waarin we weer heel wat keren het zwembad in zijn gedoken.

De maand augustus begon met een overheerlijke high wine met vriendinnen, waarna we nog wat cocktails op het terras dronken. Ook nu was het nog hartstikke warm en was ik dagelijks - werkdag of geen werkdag - met de tuinbank-kussens aan het sjouwen om lekker een kleurtje te krijgen in ieder pauzemoment dat ik had. Na heel wat ijsjes, barbecues en thuiswerken met de ventilator was de hittegolf weer voorbij. En waar de stranden die hittegolf-week afgeladen vol waren, brachten mijn vriend en ik op de minst lekkere dag een bezoekje aan Zeeland, waar zijn ouders verbleven. Bummer! Maar alsnog een verfrissende strandwandeling gemaakt.



Dat weekend was ook meteen het jaarlijkse vriendinnenweekend. De originele plannen (Praag!) konden niet doorgaan, dus waren we op zoek gegaan naar alternatieven. Op zaterdag gingen we kanoen in de Biesbosch, aten we pasta & pizza bij Happy Italy en op zondag deden we een Solextour in Zeeland en sloten we af met een tapasavond bij 't Zusje. Ondanks het alternatieve weekend hebben we er toch het allerbeste van gemaakt. De week erop ging ik weer eens naar Gouda met Joyce en Brittany, waren mijn vriend en ik uiteindelijk steeds zekerder over dat we toch een reis gingen maken én merkte ik opnieuw steeds meer van die moeheid die ik al in juli voelde (ondanks al het sporten). Het idee dat ik nog een hele maand achter mijn laptop aan de eettafel moest zitten heeft op sommige momenten toch wel voor enige wanhoop en slapeloze nachten gezorgd. Augustus sloten we af met een cabrio-rally, die ironisch genoeg op één van de meest regenachtige dagen van het jaar plaatsvond. Maar ondanks dat, wonnen we wel glansrijk van alle deelnemers de eerste prijs. 

Eindelijk brak september aan. Begin van de maand  trakteerde ik mezelf op een nieuwe telefoon, die meteen uitvoerig werd getest (hallo portrait-mode aan de voorkant!). Inmiddels staan er bijna geen spiegelreflex-camerafoto's meer op Instagram, omdat ik dol ben op de kwaliteit van m'n iPhone. Ook vond de allereerste coronaproof-teamdag in tijden plaats en was het ontzettend gezellig om collega's na zo'n lange tijd weer eens te zien. We deden een speurtocht in het bos en sloten af met een lekker diner. Ik bracht die maand ook wat bezoekjes aan de sportschool, schafte koffers aan voor de reis die we zouden gaan maken én er kwam opnieuw een hittegolf. Mijn vriend had geluk dat hij zijn 30e verjaardag nog  buiten in de tuin kon vieren en we hebben tot in de late uurtjes bijgekletst met zijn vrienden. Op de dag zelf gingen we uit eten bij Restaurant Goud in Rotterdam, waar we eerst van de zonsondergang genoten met een glaasje bubbels. Daarna kwamen vijf heerlijke gangen en heb ik stiekem ook erg zitten genieten van het mooie interieur; het was een topavond!



Die laatste week van september waren we ook flink aan het aftellen, want we hadden slechts 10 dagen van tevoren eindelijk geboekt naar... Curaçao! Ik was zò blij dat het toch allemaal was gelukt, maar er was wel een negatieve coronatest en géén code oranje nodig om toch te kunnen genieten van dit mooie eiland. Gelukkig was dit in beide gevallen gelukt en vertrokken we maandag de 28e op mijn eerste verre reis buiten Europa. En die vakantie, daar hebben jullie geloof ik inmiddels genoeg van gezien. Ik kan wel zeggen dat dit hét hoogtepunt van 2020 was en het voelt dan ook als een privilege dat we toch nog hebben kunnen gaan.

Bij thuiskomst moest ik echt weer wennen aan de koudere temperaturen, en ik was blij dat ik halverwege oktober nog een weekje kon uitrusten. Wel werd een nieuwe sluiting van de horeca aangekondigd en leek het alsof we weer meteen terug bij af waren. Ironisch, want zo'n zelfde persconferentie hadden we na ons tripje Parijs. We vierden mijn broers verjaardag in Delft en ook reisde ik af naar Gouda voor een gezellige wandel-en-bijkletsmiddag met een oude schoolvriendin. Ook borrelavondjes met The Masked Singer werden een wekelijkse traditie en ik belandde al weer snel in mijn ritme van werken en sporten. Waar we voorheen nog regelmatig uit eten gingen, kon dat nu natuurlijk niet meer en besloten mijn vriend en ik ook te beginnen met (ik noem het maar) 'de horeca steunen.' Tot slot verzamelde ik al mijn moed weer bij elkaar om de fysio te bellen. Ik had immers al mijn behandelingen nog over en begon van al dat thuiswerken (maar ook buiten het thuiswerken om) toch wel last te krijgen van mijn nek en rug. Wat volgde was een aantal dry needling behandelingen. Iets waar ik me flink overheen moest zetten, maar wat zeker baat heeft gehad! (google het gerust :-p)



Het eten bestellen was in november niet anders. Sushi, burgers, Grieks en spareribs kwamen voorbij, en ook mijn ouders en broertje kwamen bij mij thuis voor mijn vaders verjaardag gezellig een hapje eten van de afhaalchinees. Het herfstzonnetje kwam lekker vaak tevoorschijn en dat maakte de wekelijkse boswandelingen (en de foto's voor Instagram :-p) nog een stukje fijner. We brachten een bezoekje aan Intratuin, aten de eerste oliebol van het jaar én ik trakteerde mezelf op een aantal nieuwe sportoutfits. Ook mijn eerste gekochte (en ook verkochte, toevallig) item op Vinted werd een feit en ik scoorde een prachtige wollen jas die met de zachte temperaturen tot nu toe perfect is. Ik sloot de maand af met... het opzetten van de kerstboom. Hoewel ik stellig riep dat ik dit pas op zondag 6 december wilde doen, kon ik op vrijdag 27 november al niet meer wachten en heb ik met Skyradio aan mijn boom versierd. Kon 'ie maar 't hele jaar blijven staan, wat een sfeer! De 30e had ik weer na lange tijd een uitstapje voor werk en hoewel dat normaal qua afstand hooguit naar Tilburg is, werden het nu zowat drie 'uitstapjes' in één en stond Groningen op het programma. Een lange, maar wel leuke dag en ik heb goed kunnen bijkletsen met mijn (functie)collega. 

En toen was het december. Het meest cliché dat ik hierover kan zeggen is dat het hele jaar toch weer ontzettend snel is gegaan. Maar het is écht zo. Waar we vorige december nog stonden te dansen op een festival en waar ik het jaar afsloot op een mega gezellig feestje, zal de jaarwisseling nu allemaal een stuk minder uitbundig zijn. Begin december ging ik met mams nog naar een mooie vintage winkel, die ik zéker ga onthouden mocht ik nog eens een meubelstuk willen en deze opknappen. Op 5 december vierden we Sinterklaas bij de familie van mijn vriend, en iedereen had weer onzettend zijn/haar best gedaan op de gedichten en cadeaus. Ik scoorde halverwege december nog wat last minute kerstaccessoires, hield weer een tapasavondje met mijn vriend, ging nog steeds fanatiek door met sporten en had de eerste digitale kerstborrel van mijn werk. Een weekje later kon mijn anderhalve week vakantie dan echt beginnen. Op kerstavond gourmetten we bij mij, eerste kerstdag vierden we bij mijn ouders en tweede kerstdag bij de ouders van mijn vriend. Allemaal met zelfgemaakte gerechten. Helaas sliep ik al een hele week slecht, en dit was tijdens die feestdagen niet anders. Dat zorgde ervoor dat op 'derde kerstdag' een ontzettend luie dag bij mijn vriend werd, met zelfs een middagdutje erbij.

Nu ik dit typ moet oud & nieuw nog komen, en eerlijk gezegd heb ik er lang niet zoveel zin in als voorgaande jaren. Wilde plannen heb ik niet, maar we moeten er maar het beste van maken denk ik. En héél erg hopen dat 2021 alles goed gaat maken, en we alle dingen die we het afgelopen jaar niet of beperkt hebben kunnen doen, weer kunnen inhalen (festivals, verjaardagen, uit eten, reizen, dagjes weg...). Ik hoop net als ieder jaar natuurlijk gelukkig en gezond te blijven, maar nu kan ik ook een keertje zeggen dat ik hoop het sporten vol te houden :-) Ik kijk net als veel mensen terug op een vreemd jaar, maar wel een die gelukkig nog genoeg (kleine en grote) hoogtepunten heeft gehad!

Een hele fijne jaarwisseling gewenst voor iedereen die dit leest, en op een mooi, gelukkig en gezond 2021!