personal
La vie de Daphne - Uitslag scriptie, Arnhem & Héél veel eten
06:30
Week 42 was een week van twee uitersten. Ik kreeg allereerst het rotste nieuws ooit te horen en dit bracht me helaas in erg veel onzekerheid. Gelukkig waren er een hoop dingen aan deze week die wel heel erg fijn waren. Zoals gebak bij oma, uit eten, taart maken bij m'n vriend thuis, een shoptripje naar Etten-Leur, een topavondje werken en als afsluiter een superdagje in Arnhem met hele leuke en lieve bloggers!
Maandag zou zoals gewoonlijk weer lekker rustig beginnen. Uitslapen, lekker lang douchen en uitgebreid ontbijten. Helaas werd dit oh-zo-fijne maandagochtendritueel bruut verstoord door een bedrijf dat de komende twee dagen kozijnen zou komen zetten bij onze buren. Erg vroeg wakker dus, maar gelukkig wel weer tijd om mijn nagels uitgebreid te lakken. Meteen maar voor de rest van de week op mijn nagels gelaten, want wauw; wat is Exotic Grenade mooi!
Mijn rustige maandag werd (gelukkig!) ook helemaal niet zo rustig. Een vriendin had namelijk voorgesteld (onder het mom van 'ik heb nog wat bakmixen thuis staan') om langs te komen. Na een hele middag bijkletsen - en bijna geen keuken gezien - besloten we nog even snel wat cakejes in elkaar te flansen. Het werden muffins met een 'eigen' ingredient: chocoladevlokken!
Dinsdagochtend werd ik weer vroeg gewekt - deze keer zelfs nog wat vroeger - maar ach, dan kan ik tenminste wel alles op mijn dooie gemakje doen. Er stonden die dag namelijk een aantal dingen op de planning: langs mijn opa en oma, uit eten & 's avonds nog naar mijn vriend. Gezellige en leuke dag dus!
Eerste stop: gebak bij opa en oma. Mijn broer zou woensdag 24 jaar worden maar omdat hij in Delft woont, maakten mijn moeder en ik er zelf maar een feestje van. Wij trakteerden dus voor mijn broers verjaardag bij mijn opa en oma thuis (uhmm.. volg je het nog?). Hier eet ik overheerlijke kersen cheesecake!
Alsof we nog niet genoeg gesnoept hadden, hadden we nog appelflappen over die ik ook meteen (als 'vier uurtje) opgegeten heb. Ik kreeg op Instagram aardig wat reacties van mensen die appelflappen ook zo lekker vinden, yumm!
Omdat ik nog een heleboel tijd overhad tot we uit eten gingen, blogde ik nog wat en zette ik ook een outfitpost in elkaar van mijn favoriete jurkje van het moment. Spannend, het artikeltje komt morgen online; ik ben héél benieuwd wat jullie weer van m'n foto's gaan vinden!
Gelukkig zat m'n make-up door het bloggen nog helemaal perfect en was ik om half 7 helemaal klaar om te gaan. We haalden allebei mijn broers op van het station en reden naar..
.. de argentijn! Ik was er nog nooit eerder geweest, maar het restaurant zat die dinsdagavond tot de nok toe gevuld. Helaas moesten onze hongerige maagjes nog extra lang wachten ook! Het duurde zo'n drie kwartier voordat het verrukkelijke eten eindelijk op tafel werd gezet. En dat was dan ook ontzettend lekker! Ik had twee soorten vlees: links ossenhaas en rechts entrecote. Helaas vond ik entrecote minder lekker, maar de ossenhaas bewaarde ik gelukkig voor het laatst: die is al-tijd goed!
Na het diner gingen we snel naar huis (Nederland speelde namelijk, en yep, we weten allemaal hoe dat is afgelopen) en maakte ik me klaar om richting mijn vriend te fietsen. Omdat hij woensdag vrij zou zijn leek het me leuk om gewoon op een random doordeweekse dag te blijven slapen. Het klinkt inderdaad heel braaf als ik vertel dat we bijna altijd alleen in het weekend bij elkaar slapen, maar zo'n dagje doordeweeks is ook wel eens leuk!
En woensdag werd bestempeld als de meest lazy day van de week. Ik stond op met heerlijke zoete lekkernijen van de Turkse bakker die mijn vriend door de regen en kou was gaan halen (lief!) en ook had hij nog een bakmix gehaald om een chocoladetaart te maken! Alsof ik nog niet genoeg cake en taart had gezien deze week, gingen we die middag aan de slag. En het eindresultaat mocht er wezen hoor: een prachtige en luchtige taart met een hele lekkere choco-topping!
Eigengemaakte taarten moeten natuurlijk wel geproefd worden, dus we sneden allebei een puntje af, vrolijkten deze op met wat aardbeien en aten 'm tot de laatste kruimel op. Ohhh, wat is zo'n taartje goddelijk zeg!
Donderdag stond opnieuw een fijne dag voor de deur. Ik zou gaan winkelen met mijn moeder, en toegegeven: het herfstachtige weer was er perféct voor. Na lange tijd zat ik weer eens achter het stuur voor een ritje naar het centrum van Etten-Leur. Na een aantal winkels belandden we bij Hema, waar ik een héél leuk schap tegen het lijf liep. Hema is namelijk een samenwerking aangegaan met Fab, en ze hebben nu superleuke accessoires in de winkel liggen! Zo ook deze iPhone case. Ik heb lang getwijfeld, maar ik heb 'm toch maar niet gekocht. Maar girls: zeker eens gaan kijken! Hoewel Fab normaal wat aan de prijzige kant is, heeft Hema er met deze samenwerking voor gezorgd dat alles heel fijn geprijsd is!
Tegen half twee begonnen de honger toch wel een beetje te komen, dus zochten we een leuk zaakje op waar we - toen we de menukaart zagen - bijna verbaasd waren over de lage prijzen. Een broodje carpaccio voor maar €5,95? Wat zou je dan in godsnaam moeten verwachten? Nog meer verbaasd was ik toen ik het bord voor mijn neus kreeg. Het brood'je' carpaccio was een flinke pistolet die rijkelijk belegd was met carpaccio, zongedroogde tomaatjes, pijnboompitten en parmezaanse kaas. Het was heerlijk!
Ik scoorde ook meteen een goedkoop treinkaartje voor aanstaande zondag. In het weekend is m'n geliefde OV-kaart natuurlijk niet geldig en die zondag zou ik een dagje gaan winkelen in Arnhem met een heleboel bloggers! Heel fijn, want op deze manier scheelt het zo'n tien euro.
En oeps... what can I say? Naast chocolademunten heb ik stiekem nog wel een beetje een guilty pleasure, en dat zijn toch wel chocoladeletters. Dit is gewoon precies de reden waarom ik Sinterklaas zo'n leuk feest vind. Ik hoef geen cadeautjes, gedichtjes of surprises: ik ben allang blij met alles wat van chocolade is! Waarom de M? Van Miel natuurlijk! (de naam van mijn vriend :D)
De dag erna zou voor mij zenuwslopend worden: vrijdag 16 oktober. Helaas duurde de uitslag wel erg lang en om 14.30 had nog steeds niemand van mijn opleiding iets gehoord. Na heel veel praten met studiegenoten, afleiding zoeken door te bloggen en denken: 'zal ik het dan toch niet hebben gehaald?' werd mijn laatste gevoel inderdaad rond kwart voor 4 bevestigd. Dit was het kopieer-plak mailtje dat ik kreeg. Bizar.. onpersoonlijk en echt onverwacht. Maar: meer daarover hebben jullie gisteren kunnen lezen in "Twee keer was niet genoeg."
Ja, ik geef toe dat ik echt even flink verdrietig was en in een put zat. Nadat ik het slechte nieuws tegen de belangrijkste mensen had verteld, begonnen bij mij de vraagtekens en de wanhoop op te spelen of ik nog wel een derde kans zou mogen hebben voor mijn scriptie. Ik heb de examencommissie vervolgens nogal kort en bijna paniekerig gemaild. Dus.. nu maar hopen dat dat wordt goedgekeurd. Vooralsnog wilde ik me wel focussen op de goede dingen: ik ben nog gewoon een tijdje student (dus dat 'tussenjaar' waarin ik het laatst had komt eigenlijk gewoon goed uit), heb voldoende vrije tijd voor mijn scriptie en ik kon mijn verdriet die avond gelukkig wat stillen met wijn!
Thank God had ook mijn vriend een kortere werkdag dan normaal: om 17.45 was hij alweer bij mij. Het kwam dus echt even heel erg mooi uit dat 'ie er voor me kon zijn omdat ik me echt heel naar voelde. Ik merkte dat ik echt geen woord kon uitbrengen, en dat ik er echt verslagen bijzat. Gelukkig ging het na wat eten, een heerlijke warme douche en mijn make-up opnieuw doen een heel stuk beter. Zoals je ziet heb ik hier alweer een grote lach op mijn gezicht!
We fietsten vervolgens heel de stad door om via de supermarkt naar vrienden van ons te gaan. Gelukkig heel erg gezellig, maar na een tijdje begon ik al te merken dat ik echt helemaal kapot was. Niet alleen van het vroege opstaan (want ja, ze konden natuurlijk ook om 8.00 al bellen. Not), maar ook van het nieuws dat als een bom was ingeslagen. Eenmaal aanbeland bij mijn vriend thuis in bed was ik dan ook zo weer vertrokken.
De volgende ochtend ging de wekker voor hem weer veel te vroeg. Het was voor het eerst dat ik tussen het snoozen door nog in slaap viel (en ik snooze echt nooit!). Ik zwaaide mijn vriend uit die naar z'n werk ging en ikzelf fietste ook in de kou naar huis. Ik voelde me weer best vervelend door het nieuws van een dag eerder, maar ik moest die middag nog wel gaan werken. Ik besloot nog een dutje te doen, vervolgens mezelf helemaal klaar te maken (helaas mijn mooie kleurtje nagellak eraf) en daar ging ik..
... om 15.30 al op naar mijn werk. Dit is overigens de sloof die ik altijd draag op mijn nieuwe werk. Felgroen, haha!
En man.. wat was het weer een drukke avond. Eerst achter de bar gestaan bij de receptie van een bruiloft, toen meegeholpen in het restaurant dat steeds verder volliep, tussendoor een hele maaltijd in amper 5 minuten naar binnen proberen te werken en toen alleen maar gelopen, gelopen en nog eens gelopen. Maar wat geeft het een kick als je steeds minder bonnetjes op tafel ziet liggen, en wat voelt het goed als mensen beginnen aan de desserts; op dat soort momenten besef je gewoon dat het einde van zo'n werkdag in zicht is. En hoe wordt zo'n einde 'gevierd?' Met een heerlijk wijntje natuurlijk! Overigens kregen we een dag later een supermooi compliment van de baas. Het scheen de beste avond van het restaurant ooit te zijn en hij zei dat de mensen die die avond aan het werk waren echt heel trots konden zijn. Super!
Ik geloof dat ik pas rond 2.45 of 3.00 in slaap ben gevallen, en de wekker ging pijnlijk vroeg. Om 7.45 stond ik alweer naast mijn bed. Au! Al mijn spieren deden ongelooflijk veel pijn en zelfs het tussenstuk van mijn duimen en wijsvinger brandde enorm. Om nog maar te zwijgen over mijn rug en voeten. In alle vroegte fietste ik door de kou naar het station en voor ik het wist zat ik in de trein naar Breda. Wat was het mistig!
Eenmaal in Breda begon eigenlijk de helse reis pas echt: ik moest een snelbus nemen naar Den Bosch. Drie kwartier lang zat ik in een hete stadsbus die me bracht naar het station van 's Hertogenbosch. En guess what? Ook toen was de reis nog niet gedaan. Nog bijna een uur heb ik samen met Lotje en uiteindelijk Manon in de trein gezeten. En jaaa, eindelijk waren we er!
Nadat we met alle meiden compleet waren, begon onze wandeling naar Bagels & Beans. Bernadet was zo lief geweest om voor onze groep van 9 meiden te reserveren, zodat we in ieder geval met z'n allen terecht konden. Tijdens het wachten op onze overheerlijke bagels kreeg ik nog een ONTZETTEND lief cadeautje van Sarah. Op het kaartje wat ze bij deze overheerlijke Tony Chocolonely-reep deed, stond geschreven dat ze het ook heel jammer voor me vond dat ik m'n scriptie niet had gehaald. En dat ze hoopte dat deze reep chocola (en natuurlijk de dag zelf) me een beetje zou opvrolijken. Dat gebeurde zeker, ik was er echt helemaal stil van!
En de bagel? Wauw.. Alleen maar wauw. Wat was die belachelijk lekker zeg. Ik was nog nooit eerder bij Bagels & Beans geweest, maar deze bagel met carpaccio kan ik echt iedereen aanraden. Echt letterlijk hemels!
Na Bagels & Beans liepen we met de hele groep richting Primark, waar we al snel splitsten. Joyce, Sabrina en ik wilden toch liever nog wat andere winkels bezoeken en we wisten dat we toch niet echt goed konden slagen bij Primark. Op naar Costes, Zara, WE & H&M dus! Bij Costes kocht ik de portemonnee die ik vorige week online zette en bij WE paste ik een ontzettend gave kokerrok. Heel erg stom dat ik 'm alleen niet heb kunnen kopen: maat S is toch nog te groot..
Nadat de paar uurtjes voorbij waren gevlogen, besloten we weer met z'n allen te verzamelen voor het filiaal van H&M. Het was immers toch leuker om de dag met iedereen te eindigen en om natuurlijk nog wat foto's te maken. Links op de foto met Joyce, Bernadet en Kim en rechts met de hele groep meiden op de foto. Oh, wat was het gezellig en wat is iedereen lief!
Eenmaal terug op het station moest ik natuurlijk ook nog even op de foto met Bernadet en Joyce. Ze zijn er echt altijd voor me. Met Bernadet kan ik heel erg goed praten en Joyce en ik hebben allebei heel veel liefde voor dezelfde dingen! (KIKO, kokerrokken, jurkjes, MAC, Costes en sjaals :P).
Ik heb het gisteren met iedereen ZO naar mijn zin gehad. Echt stuk voor stuk topmeiden. Sarah, ik bewonder je spontaniteit en enthousiasme en ik vond je kaartje mega lief. Lotje, je bent mijn gekke mede-Brabander en wij gaan ervoor zorgen dat iedereen een keer naar het zuiden komt. Manon, je bent echt een topper en ik hoop dat je een superbaan als secretaresse vindt. Kim, je kunt zo trots op jezelf zijn en daarvoor bewonder ik je ook héél erg. Martje, superlief dat je de in de tijd dat ik het nodig had echt luisterde naar mijn verhaal <3. Sabrina, je bent een gekkerd en ik vind je sarcasme hilarisch (#lichtpuntje). En Bernadet en Joyce: dankjewel voor ALLES (you know why!)
Eenmaal in de trein terug naar huis behaalde ik ook het magische aantal van 1000 volgers op Instagram. Ein-de-lijk. Wat gaaf! Wie weet komt er wel een winactie, haha!
Omdat de reis wel erg lang duurde en ik stiekem toch wel honger kreeg (en ik maar op station Arnhem roepen dat ik nog lang geen honger had.. oeps) kocht ik deze mega één euro chocolademunt. Hoe duur deze was? Guess! (tja, je kan zo'n munt moeilijk 50 cent maken, haha!). Eenmaal thuis aangekomen (na een reis van 2 uur en 45 minuten) was ik gebroken. Ik zette deze photo diary in elkaar en ben daarna op bed geploft. Op naar een heerlijke nacht met genoeg slaap!
Maandag zou zoals gewoonlijk weer lekker rustig beginnen. Uitslapen, lekker lang douchen en uitgebreid ontbijten. Helaas werd dit oh-zo-fijne maandagochtendritueel bruut verstoord door een bedrijf dat de komende twee dagen kozijnen zou komen zetten bij onze buren. Erg vroeg wakker dus, maar gelukkig wel weer tijd om mijn nagels uitgebreid te lakken. Meteen maar voor de rest van de week op mijn nagels gelaten, want wauw; wat is Exotic Grenade mooi!
Mijn rustige maandag werd (gelukkig!) ook helemaal niet zo rustig. Een vriendin had namelijk voorgesteld (onder het mom van 'ik heb nog wat bakmixen thuis staan') om langs te komen. Na een hele middag bijkletsen - en bijna geen keuken gezien - besloten we nog even snel wat cakejes in elkaar te flansen. Het werden muffins met een 'eigen' ingredient: chocoladevlokken!
Dinsdagochtend werd ik weer vroeg gewekt - deze keer zelfs nog wat vroeger - maar ach, dan kan ik tenminste wel alles op mijn dooie gemakje doen. Er stonden die dag namelijk een aantal dingen op de planning: langs mijn opa en oma, uit eten & 's avonds nog naar mijn vriend. Gezellige en leuke dag dus!
Eerste stop: gebak bij opa en oma. Mijn broer zou woensdag 24 jaar worden maar omdat hij in Delft woont, maakten mijn moeder en ik er zelf maar een feestje van. Wij trakteerden dus voor mijn broers verjaardag bij mijn opa en oma thuis (uhmm.. volg je het nog?). Hier eet ik overheerlijke kersen cheesecake!
Alsof we nog niet genoeg gesnoept hadden, hadden we nog appelflappen over die ik ook meteen (als 'vier uurtje) opgegeten heb. Ik kreeg op Instagram aardig wat reacties van mensen die appelflappen ook zo lekker vinden, yumm!
Omdat ik nog een heleboel tijd overhad tot we uit eten gingen, blogde ik nog wat en zette ik ook een outfitpost in elkaar van mijn favoriete jurkje van het moment. Spannend, het artikeltje komt morgen online; ik ben héél benieuwd wat jullie weer van m'n foto's gaan vinden!
Gelukkig zat m'n make-up door het bloggen nog helemaal perfect en was ik om half 7 helemaal klaar om te gaan. We haalden allebei mijn broers op van het station en reden naar..
.. de argentijn! Ik was er nog nooit eerder geweest, maar het restaurant zat die dinsdagavond tot de nok toe gevuld. Helaas moesten onze hongerige maagjes nog extra lang wachten ook! Het duurde zo'n drie kwartier voordat het verrukkelijke eten eindelijk op tafel werd gezet. En dat was dan ook ontzettend lekker! Ik had twee soorten vlees: links ossenhaas en rechts entrecote. Helaas vond ik entrecote minder lekker, maar de ossenhaas bewaarde ik gelukkig voor het laatst: die is al-tijd goed!
Na het diner gingen we snel naar huis (Nederland speelde namelijk, en yep, we weten allemaal hoe dat is afgelopen) en maakte ik me klaar om richting mijn vriend te fietsen. Omdat hij woensdag vrij zou zijn leek het me leuk om gewoon op een random doordeweekse dag te blijven slapen. Het klinkt inderdaad heel braaf als ik vertel dat we bijna altijd alleen in het weekend bij elkaar slapen, maar zo'n dagje doordeweeks is ook wel eens leuk!
En woensdag werd bestempeld als de meest lazy day van de week. Ik stond op met heerlijke zoete lekkernijen van de Turkse bakker die mijn vriend door de regen en kou was gaan halen (lief!) en ook had hij nog een bakmix gehaald om een chocoladetaart te maken! Alsof ik nog niet genoeg cake en taart had gezien deze week, gingen we die middag aan de slag. En het eindresultaat mocht er wezen hoor: een prachtige en luchtige taart met een hele lekkere choco-topping!
Eigengemaakte taarten moeten natuurlijk wel geproefd worden, dus we sneden allebei een puntje af, vrolijkten deze op met wat aardbeien en aten 'm tot de laatste kruimel op. Ohhh, wat is zo'n taartje goddelijk zeg!
Donderdag stond opnieuw een fijne dag voor de deur. Ik zou gaan winkelen met mijn moeder, en toegegeven: het herfstachtige weer was er perféct voor. Na lange tijd zat ik weer eens achter het stuur voor een ritje naar het centrum van Etten-Leur. Na een aantal winkels belandden we bij Hema, waar ik een héél leuk schap tegen het lijf liep. Hema is namelijk een samenwerking aangegaan met Fab, en ze hebben nu superleuke accessoires in de winkel liggen! Zo ook deze iPhone case. Ik heb lang getwijfeld, maar ik heb 'm toch maar niet gekocht. Maar girls: zeker eens gaan kijken! Hoewel Fab normaal wat aan de prijzige kant is, heeft Hema er met deze samenwerking voor gezorgd dat alles heel fijn geprijsd is!
Tegen half twee begonnen de honger toch wel een beetje te komen, dus zochten we een leuk zaakje op waar we - toen we de menukaart zagen - bijna verbaasd waren over de lage prijzen. Een broodje carpaccio voor maar €5,95? Wat zou je dan in godsnaam moeten verwachten? Nog meer verbaasd was ik toen ik het bord voor mijn neus kreeg. Het brood'je' carpaccio was een flinke pistolet die rijkelijk belegd was met carpaccio, zongedroogde tomaatjes, pijnboompitten en parmezaanse kaas. Het was heerlijk!
Ik scoorde ook meteen een goedkoop treinkaartje voor aanstaande zondag. In het weekend is m'n geliefde OV-kaart natuurlijk niet geldig en die zondag zou ik een dagje gaan winkelen in Arnhem met een heleboel bloggers! Heel fijn, want op deze manier scheelt het zo'n tien euro.
En oeps... what can I say? Naast chocolademunten heb ik stiekem nog wel een beetje een guilty pleasure, en dat zijn toch wel chocoladeletters. Dit is gewoon precies de reden waarom ik Sinterklaas zo'n leuk feest vind. Ik hoef geen cadeautjes, gedichtjes of surprises: ik ben allang blij met alles wat van chocolade is! Waarom de M? Van Miel natuurlijk! (de naam van mijn vriend :D)
De dag erna zou voor mij zenuwslopend worden: vrijdag 16 oktober. Helaas duurde de uitslag wel erg lang en om 14.30 had nog steeds niemand van mijn opleiding iets gehoord. Na heel veel praten met studiegenoten, afleiding zoeken door te bloggen en denken: 'zal ik het dan toch niet hebben gehaald?' werd mijn laatste gevoel inderdaad rond kwart voor 4 bevestigd. Dit was het kopieer-plak mailtje dat ik kreeg. Bizar.. onpersoonlijk en echt onverwacht. Maar: meer daarover hebben jullie gisteren kunnen lezen in "Twee keer was niet genoeg."
Ja, ik geef toe dat ik echt even flink verdrietig was en in een put zat. Nadat ik het slechte nieuws tegen de belangrijkste mensen had verteld, begonnen bij mij de vraagtekens en de wanhoop op te spelen of ik nog wel een derde kans zou mogen hebben voor mijn scriptie. Ik heb de examencommissie vervolgens nogal kort en bijna paniekerig gemaild. Dus.. nu maar hopen dat dat wordt goedgekeurd. Vooralsnog wilde ik me wel focussen op de goede dingen: ik ben nog gewoon een tijdje student (dus dat 'tussenjaar' waarin ik het laatst had komt eigenlijk gewoon goed uit), heb voldoende vrije tijd voor mijn scriptie en ik kon mijn verdriet die avond gelukkig wat stillen met wijn!
Thank God had ook mijn vriend een kortere werkdag dan normaal: om 17.45 was hij alweer bij mij. Het kwam dus echt even heel erg mooi uit dat 'ie er voor me kon zijn omdat ik me echt heel naar voelde. Ik merkte dat ik echt geen woord kon uitbrengen, en dat ik er echt verslagen bijzat. Gelukkig ging het na wat eten, een heerlijke warme douche en mijn make-up opnieuw doen een heel stuk beter. Zoals je ziet heb ik hier alweer een grote lach op mijn gezicht!
We fietsten vervolgens heel de stad door om via de supermarkt naar vrienden van ons te gaan. Gelukkig heel erg gezellig, maar na een tijdje begon ik al te merken dat ik echt helemaal kapot was. Niet alleen van het vroege opstaan (want ja, ze konden natuurlijk ook om 8.00 al bellen. Not), maar ook van het nieuws dat als een bom was ingeslagen. Eenmaal aanbeland bij mijn vriend thuis in bed was ik dan ook zo weer vertrokken.
De volgende ochtend ging de wekker voor hem weer veel te vroeg. Het was voor het eerst dat ik tussen het snoozen door nog in slaap viel (en ik snooze echt nooit!). Ik zwaaide mijn vriend uit die naar z'n werk ging en ikzelf fietste ook in de kou naar huis. Ik voelde me weer best vervelend door het nieuws van een dag eerder, maar ik moest die middag nog wel gaan werken. Ik besloot nog een dutje te doen, vervolgens mezelf helemaal klaar te maken (helaas mijn mooie kleurtje nagellak eraf) en daar ging ik..
... om 15.30 al op naar mijn werk. Dit is overigens de sloof die ik altijd draag op mijn nieuwe werk. Felgroen, haha!
Ik geloof dat ik pas rond 2.45 of 3.00 in slaap ben gevallen, en de wekker ging pijnlijk vroeg. Om 7.45 stond ik alweer naast mijn bed. Au! Al mijn spieren deden ongelooflijk veel pijn en zelfs het tussenstuk van mijn duimen en wijsvinger brandde enorm. Om nog maar te zwijgen over mijn rug en voeten. In alle vroegte fietste ik door de kou naar het station en voor ik het wist zat ik in de trein naar Breda. Wat was het mistig!
Eenmaal in Breda begon eigenlijk de helse reis pas echt: ik moest een snelbus nemen naar Den Bosch. Drie kwartier lang zat ik in een hete stadsbus die me bracht naar het station van 's Hertogenbosch. En guess what? Ook toen was de reis nog niet gedaan. Nog bijna een uur heb ik samen met Lotje en uiteindelijk Manon in de trein gezeten. En jaaa, eindelijk waren we er!
Nadat we met alle meiden compleet waren, begon onze wandeling naar Bagels & Beans. Bernadet was zo lief geweest om voor onze groep van 9 meiden te reserveren, zodat we in ieder geval met z'n allen terecht konden. Tijdens het wachten op onze overheerlijke bagels kreeg ik nog een ONTZETTEND lief cadeautje van Sarah. Op het kaartje wat ze bij deze overheerlijke Tony Chocolonely-reep deed, stond geschreven dat ze het ook heel jammer voor me vond dat ik m'n scriptie niet had gehaald. En dat ze hoopte dat deze reep chocola (en natuurlijk de dag zelf) me een beetje zou opvrolijken. Dat gebeurde zeker, ik was er echt helemaal stil van!
En de bagel? Wauw.. Alleen maar wauw. Wat was die belachelijk lekker zeg. Ik was nog nooit eerder bij Bagels & Beans geweest, maar deze bagel met carpaccio kan ik echt iedereen aanraden. Echt letterlijk hemels!
Na Bagels & Beans liepen we met de hele groep richting Primark, waar we al snel splitsten. Joyce, Sabrina en ik wilden toch liever nog wat andere winkels bezoeken en we wisten dat we toch niet echt goed konden slagen bij Primark. Op naar Costes, Zara, WE & H&M dus! Bij Costes kocht ik de portemonnee die ik vorige week online zette en bij WE paste ik een ontzettend gave kokerrok. Heel erg stom dat ik 'm alleen niet heb kunnen kopen: maat S is toch nog te groot..
Nadat de paar uurtjes voorbij waren gevlogen, besloten we weer met z'n allen te verzamelen voor het filiaal van H&M. Het was immers toch leuker om de dag met iedereen te eindigen en om natuurlijk nog wat foto's te maken. Links op de foto met Joyce, Bernadet en Kim en rechts met de hele groep meiden op de foto. Oh, wat was het gezellig en wat is iedereen lief!
Eenmaal terug op het station moest ik natuurlijk ook nog even op de foto met Bernadet en Joyce. Ze zijn er echt altijd voor me. Met Bernadet kan ik heel erg goed praten en Joyce en ik hebben allebei heel veel liefde voor dezelfde dingen! (KIKO, kokerrokken, jurkjes, MAC, Costes en sjaals :P).
Ik heb het gisteren met iedereen ZO naar mijn zin gehad. Echt stuk voor stuk topmeiden. Sarah, ik bewonder je spontaniteit en enthousiasme en ik vond je kaartje mega lief. Lotje, je bent mijn gekke mede-Brabander en wij gaan ervoor zorgen dat iedereen een keer naar het zuiden komt. Manon, je bent echt een topper en ik hoop dat je een superbaan als secretaresse vindt. Kim, je kunt zo trots op jezelf zijn en daarvoor bewonder ik je ook héél erg. Martje, superlief dat je de in de tijd dat ik het nodig had echt luisterde naar mijn verhaal <3. Sabrina, je bent een gekkerd en ik vind je sarcasme hilarisch (#lichtpuntje). En Bernadet en Joyce: dankjewel voor ALLES (you know why!)
Eenmaal in de trein terug naar huis behaalde ik ook het magische aantal van 1000 volgers op Instagram. Ein-de-lijk. Wat gaaf! Wie weet komt er wel een winactie, haha!
Omdat de reis wel erg lang duurde en ik stiekem toch wel honger kreeg (en ik maar op station Arnhem roepen dat ik nog lang geen honger had.. oeps) kocht ik deze mega één euro chocolademunt. Hoe duur deze was? Guess! (tja, je kan zo'n munt moeilijk 50 cent maken, haha!). Eenmaal thuis aangekomen (na een reis van 2 uur en 45 minuten) was ik gebroken. Ik zette deze photo diary in elkaar en ben daarna op bed geploft. Op naar een heerlijke nacht met genoeg slaap!
16 reacties
Op het slechte nieuws na, heb je volgens mij een heerlijke week gehad! Het was gister echt onwijs gezellig en hopelijk doen we snel weer zoiets! En diezelfde liefde, tsja, dat las ik met een dikke lach op m'n gezicht. Knuffel! <3
BeantwoordenVerwijderenWat balen van je scriptie, maar het gaat vast goed komen! Sterkte! Gisteren ziet er uit als een tof dagje!
BeantwoordenVerwijderenik baal echt voor je van je scriptie. Maar ik heb er echt vertrouwen in dat het goed gaat komen meis!
BeantwoordenVerwijderenOndanks dat slechte nieuws heb je ook wel veel leuke dingen gelukkig gedaan.
En Exotic Grenade is zo mooi zeg!
Liefs Lonneke
ah wat leuk dat je met bloggers ging shoppen! Die kokerrok is inderdaad heel erg leuk. <3 Wat vervelend van je scriptie, ik geloof erin dat het je gaat lukken <3
BeantwoordenVerwijderenLiefs! Evelien
Awh meis, ik vind het zo balen voor je dat je je scriptie niet hebt gehaald! Maar je hebt zo hard je best gedaan, dus je moet het jezelf niet teveel kwalijk nemen! Wel fijn dat je een leuk uitje met bloggers op de planning had! Het ziet er gezellig uit!
BeantwoordenVerwijderenZo jammer dat je scriptie niet voldoende is. Maar volgende keer haal je het gewoon! En gelukkig had je gelukkig nog voldoende afleiding. Die meeting zag er gezellig uit.
BeantwoordenVerwijderenThanks mop je bent super lief en met je script komt allemaal goed! Je doet super je best
BeantwoordenVerwijderenLeuke foto's, wat jammer dat je de scriptie niet hebt gehaald, komt allemaal vast weer goed <3
BeantwoordenVerwijderenWat ben je lief!! <3
BeantwoordenVerwijderenWat ontzettend balen van je scriptie! Van al je eten krijg ik wel echt enorme trek!
BeantwoordenVerwijderenAh leuk! 1000 volgers op Instagram! Dat wil ik ook ooit nog eens meemaken :) En wat leuk dat jullie met zijn allen waren gaan shoppen, volgende keer wil ik mee! :D
BeantwoordenVerwijderenWat ontzettend naar van je scriptie zeg. :( Ik kan me voorstellen dat je je daar ontzettend beroerd en bijna ziek door voelde. Dat zou ik dan ook absoluut hebben. Fijn om te lezen dat je wel veel leuke dingen hebt gedaan deze week. Jammer dat ik gisteren de stad niet meer in ben gegaan, anders was ik jullie misschien wel tegen gekomen. Ik woon midden in de stad van Arnhem, :)
BeantwoordenVerwijderenWat een heerlijke foodies! Balen van je scriptie, maar het gaat helemaal goed komen! En super gezellig die bloggers meeting! X
BeantwoordenVerwijderenHaha lichtpuntje! ;) Het was super gezellig! Je bent een schat! <3
BeantwoordenVerwijderenWat een heerlijke post, krijg er gewoon een glimlach van - en youknow, anytime <3. Je bent een lieffi.
BeantwoordenVerwijderenIk ben meer dan blij met het hebben van mijn familie weer terug na 5 jaar van gebroken huis. Ik heb gebladerde met mijn man al jaren met pijn, verdriet en schande, hoeft hij niet de zorg over onze kinderen en ik, liever dan hij buiten zijn eigen huis en dit echt brak ons huis. Ik ging naar plaatsen op zoek naar hulp, maar het probleem nog steeds tot en met 2 dagen geleden i over getuigenissen van hoe Doctor Ororo heeft bijgedragen aan mensen kwamen dus ik contact met hem en hij verzekeren me dat hij mijn probleem op te lossen met zijn ban en ik zal zien resulteren binnen 12 tot 16 uur. Ik volgde zijn instructie, gebeden en vertrouwde hem en vandaag mijn huis is zo rustig als hoe ik wil dat het is. Doctor Ororo is echt en ik maakte een gelofte om de wereld te vertellen over hem en ik zal getuigen op het internet zo veel als ik kan hier is mijn nummer (+17726004686) tekst mij voor elke vraag. Is uw huis of huwelijk kapot? heb je vriend / vriendin je weggaat? Contact Doctor Ororo voor hulp via e-mail: (doctorororospelltemple@outlook.com) of website: (http://doctorazuaworldofpowerfulspell.webs.com) of via WhatsApp: (+2348068784784)
BeantwoordenVerwijderen