.. mocht ik ook weer iets eerder naar huis. Gelukkig had ik 's avonds nog iets leuks op de planning, dus heel erg vond ik het niet om om iets over 5 al thuis te zijn. Even opfrissen en op naar Breda.

Eenmaal in Breda ging ik gezellig uit eten bij een zaakje waar ik zelf nog nooit eerder was geweest. Een mooie locatie, zo recht onder de grote kerk, en ook nog eens héérlijk eten. Om over dit dessert nog maar te zwijgen. Frambozenijs, yoghurt parfait, witte chocolademousse en een american cookie: heaven, toch?


Na het dineren: cocktails! De mojito en gin tonic waren allebei weer superlekker, en na uren kletsen was het weer tijd om tussen de regenbuien door richting station te lopen.

's Avonds alleen in de trein is altijd maar een beetje eng, dus ik was blij dat ik gelukkig weer veilig thuis was. Smile.. and finally off to bed!


Donderdag werd ik op mijn vrije dag wakker met talloze zenuwachtige eindexamenkandidaten die aan het wachten waren op de uitslag. Toevallig was het voor mij die dag precies vijf jaar geleden, destijds ook op donderdag de 16e. Hoe erg ik ervan overtuigd was dat ik een herkansing had, hoe zenuwachtig ik was voor de uitslag, en vervolgens eindelijk het verlossende woord kreeg: mooie herinnering!

Om mijn vrije dagje goed te besteden, ging ik lekker lunchen en naar de stad met een vriendin. Met haar kan ik echt over alles praten zonder dat er gek over gedacht wordt; su-per-fijn dus! En yep, carpaccio moet overal uitgeprobeerd worden, dus ook bij de lunchroom waar ik al jarenlang niet meer was geweest.


Na een ontzettend gezellig dagje rustte ik nog wat uit en maakte deze flatlay. De laatste tijd heb ik jammer genoeg niet heel veel tijd meer om flatlays te maken (plus: ik gooi Instagram nog steeds helemaal plat met Parijsfotos - sorry!), maar het blijft een leuke, creatieve bezigheid!

's Avonds na dansen zat ik een beetje in een dipje, dus ging ik alvast maar op internet kijken wat ik van het Douglaskaartje wilde bestellen. Ook 'shopte' ik nog wat online (a.k.a. alleen maar kijken en niets bestellen) en terwijl ik dat deed stuurde Joyce een suuupermooie rok via WhatsApp. Wat een beauty!


Vrijdag: werkdag. Deze keer wist ik wel zeker dat ik van 9-18.00 moest, dus in de pauze trakteerde ik mezelf alwéér. Hoeveel geld ik deze week aan eten heb uitgegeven wil ik niet eens weten. Het is echt heel (lees: HEEL) gevaarlijk om te werken tegenover Hema en een minuutje lopen van Albert Heijn.

Alsof mijn portemonnee de laatste tijd nog niet genoeg had geleden, begon mijn hart toch steeds sneller te kloppen van één bepaald rood jurkje in de winkel. Er hing er nog maar 1 in mijn maat, en iedere keer dat ik moest werken liep ik er al een paar keer langs. Toen ik vrijdag om 17.45 klaar was en 'm aantrok, zat 'ie ook nog eens als gegoten. Meenemen dus!