Waarom ik weigerde vriendschappen te laten verwateren

Vriendschappen die vergaan door een ruzie, afgunst of jaloezie, een miscommunicatie, een woordenwisseling die niet zo bedoeld was of door...

Vriendschappen die vergaan door een ruzie, afgunst of jaloezie, een miscommunicatie, een woordenwisseling die niet zo bedoeld was of door afstand: I've been there all. Maar de welbekende 'uit elkaar gegroeid' of 'verwaterd' vond ik daarentegen nooit echte redenen. Waarom eigenlijk? 

Op voorhand wil ik kwijt dat ik normaal gesproken geen voorstander ben van dit soort blogs (en waarschijnlijk de mensen in mijn directe omgeving ook niet), maar toch had ik het gevoel dat ik dit van me af moest schrijven. Vooral omdat ik aan het einde van deze lap tekst een belangrijke boodschap heb die mij zelf veel heeft bijgebracht. 

Ten eerste wil ik graag iets kwijt over mij als persoon. Ik heb nooit bergen vriendinnen gehad, maar degenen die ik om me heen had, koesterde ik enorm. Ik probeerde er voor hen te zijn op een manier die ik ook zelf fijn zou vinden. Voor mij zit dit eigenlijk in de kleinste en meest simpele dingen, zoals een kort WhatsAppje met de vraag hoe het nu écht gaat, een avondje drankjes doen in m'n meest favo kroeg of gewoon een middagje bijkletsen op de bank met een kop thee. Niets meer en niets minder. Ik kon er oprecht blij van worden als ik merkte dat iemands hart was gelucht, dat ik iemand beter kon laten voelen en dat ik met mijn luisterend oor iemand heb kunnen helpen. 

Ten tweede wil ik zeggen dat ik altijd, met wie en waar dan ook, het beste met iedereen voor heb. Ik zie altijd het goede van mensen in, hoe hard ze ook over me heen gezeken hebben. Ik probeer altijd vriendschappen vast te houden omdat ik weet wat ze in het verleden waard waren, hoe goed ik me er door voelde en hoeveel plezier ik heb gehad. Ik steek daar op mijn manier dan weer energie in door dezelfde dingen die ik eigenlijk een beetje noemde in bovenstaande alinea. Kortom: wanneer ik zelf mijn hart kan luchten bij iemand, wil ik altijd ervoor zorgen dat zij dat ook bij mij kunnen doen. Dit is in principe hoe ik een vriendschap zie, buiten het met elkaar afspreken, dagjes winkelen, drankjes doen en andere gezellige uitjes plannen (om het maar even een minder serieuze noot te geven ;-))

Zoals ik in mijn bovenste stukje tekst al vertelde, heb ik in een aantal jaren tijd een paar bijzondere vriendinnen gehad, maar ben ik ze helaas ook weer kwijtgeraakt. Sommigen met een reden, maar andere vriendschappen zijn dus op de één of andere manier 'verwaterd.' En daar heb ik dus oprecht een hekel aan. Ik durf dat woord zelfs nooit zo goed uit te spreken, want ergens wil ik nog steeds alle vriendschappen blijven koesteren. Helaas weet ik uit ervaring maar al te goed dat dit meestal andersom niet meer het geval is. Ergens wil ik dan tijd en moeite blijven steken in een vriendschap, terwijl ik er niets meer voor terug krijg; en dat maakt het allemaal heel erg lastig.

Ik ben van mening dat 'verwateren' of 'uit elkaar groeien' gewoon iets is waar je zelf voor zorgt. Het is zelfs iets wat eigenlijk helemaal nergens voor nodig is. Uit elkaar groeien is naar mijn idee dat je bewust geen contact meer opneemt met iemand vanwege andere redenen dan dat je bijvoorbeeld ergens anders gaat wonen, je karakter heel anders is of een full-time baan krijgt. Het kan namelijk niet zo zijn dat iets meteen afgelopen moet zijn omdat diegene net een beetje anders in elkaar zit of een ander leven heeft. Opposites attract, toch?  Kortom: het blijft aan me steken dat 'bewust afscheid nemen' iemands keuze kan zijn en dat de ander vaak machteloos achterblijft. 

Ik wil met dit artikeltje dan ook juist benadrukken dat ik degene ben die het jammer vind dat vriendschappen om dit soort 'redenen' vergaan. Dus niet eens zo zeer omdat er iets is voorgevallen, maar gewoon omdat ik weet wat die vriendschappen jarenlang hebben betekend. Dit vormt eigenlijk ook precies mijn boodschap, die misschien nu wel een tikkeltje cliché gaat klinken: koester altijd iedereen die op dit moment om je heen is, investeer in een vriendschap waarvan jij denkt dat die voor altijd kan zijn en besteed tijd en aandacht aan mensen die het daadwerkelijk nodig hebben en aan wie jij ook daadwerkelijk iets hebt. Het is namelijk al heel erg bijzonder als je de juiste personen om je heen gevonden hebt, en daarom is het des te belangrijk dat je ervoor zorgt dat deze mensen die je goed laten voelen bij je blijven.

Ik wil dit artikel graag afsluiten door nogmaals erbij te vermelden dat alle mensen en vriendschappen die ooit in mijn leven zijn geweest (en op dit moment nog zijn, natuurlijk!) écht voor hele leuke momenten en herinneringen hebben gezorgd, dat ik ze allemaal toppers vind en ik ze méér dan een gelukkig en gezond leven wens, of dat nu met of zonder mij is <3

Related posts

15 reacties

  1. Ik ben ook niet zo iemand die iets laat verwateren, ik koesterde ook altijd mijn vriendinnengroepje maar ik heb geleerd dat ik verder moet kijken dan dat!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Onwijs mooi en open geschreven. Die laatste boodschap zet mij ook wel even aan het denken, dankjewel dat je het artikel tóch hebt gedeeld!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat mooi dat je het zo helder beschrijft, ik had eigenlijk verwacht dat je specifiek op een situatie zou ingaan maar ik vind dit 100 keer mooier, met deze boodschap.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi geschreven lieverd! Ik hoop dat je vriendinnen dit lezen en beseffen dat jij een fantastische vriendin bent! <3

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Onwijs prachtig geschreven lieverd. Die boodschap is ook echt heel mooi en denk voor vele een puntje om eens bij stil te staan.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Als het aan mij ligt laat ik vriendschappen ook niet verwateren. Echter is het wel zo dat als ik merk dat alles van mijn kant komt dat ik het dan wel een beetje 'laat gaan'. Ik probeer erover te praten, maar als het geen zin heeft trek ik mijn handen er vanaf. Jammer, maar dan heb ik echt alles geprobeerd. Dat neemt niet weg dat ik het ontzettend jammer en onnodig vind als vriendschappen zo eindigen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mooi stukje Daph! Ik sluit me er helemaal bij aan; vriendschappen kunnen gewoon niet verwateren. Je vriendinnen moeten blij zijn met zo'n vriendin als jij! X

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Heel mooi geschreven. Ik vind het ook verschrikkelijk als goede vriendschappen "verwateren". -x-

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Mooi geschreven Daphne! Ik herken als geen ander wat jij zegt. Op de middelbare had ik een hechte vriendinnengroep en nu nog geen 3 jaar later is daar NIKS van over. Daar kan ik met mijn hoofd niet bij. Op dit moment zijn er een aantal die ik inderdaad erg koester. Ondanks dat jij niet van zulke 'eerlijke/openhartige' blogs houdt, heb ik altijd bewondering voor iemand die het wel doet! Liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Goed geschreven. Ik had op de middelbare school ook een ontzettend grote vriendengroep waar nog een paar mensen van over zijn. Het gebeurt gewoon... afstand en studeren is denk ik de belangrijkste oorzaak. Daarnaast komt op een bepaald moment het besef dat wanneer de gemeenschappelijke interesses wegvallen (school, vriendjes ed) je elkaar gewoon niets meer te vertellen hebt.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik heb ook niet veel vriendinnen maar die ik heb koester ik ook. Het is wel zo dat als het echt maar van 1 komt en het daardoor verwaterd dan laat ik het er ook bij, maar dat is natuurlijk een ander verhaal. Je hebt dit mooi geschreven Daphhieee <3

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat heb je dit mooi geschreven Daphne! Als ik aan ''verwaterde vriendschappen'' denkt, denk ik meteen aan bepaalde personen. Wat baal ik dat ik diegenen niet meer zie. En dan zijn het nog eens diegenen die nooit wilde/konden afspreken. Het is jammer, maar het gebeurt en life goes on. Maar je hebt wel gelijk: koester de mensen om je heen die er nú zijn en investeer in vriendschappen die het waard zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat een mooi artikel, ik ben het helemaal met je eens. Vriendschappen die verwateren zijn tegenwoordig met alle sociale media toch echt een bewuste keuzen ben ik bang...

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Hoe ouder 'k word hoe meer 'k merk dat 'k moet vechten voor vriendschappen. Dat zou zo niet moeten zijn, 'k weet 't. Maar tegenwoordig hoor 'k haast niemand meer als 'k ze zelf niet contacteer. Zo zijn er heel veel vriendschappen verwaterd, maar diep vanbinnen wou 'k dat helemaal niet. 'k Dacht altijd 'That's life'

    BeantwoordenVerwijderen