Throwback Thursday: Opleiding

Laatst moest ik voor een eindejaarsverslag terugblikken op de afgelopen vier jaar van mijn opleiding. Ook gisteren heb ik met een aantal ...

Laatst moest ik voor een eindejaarsverslag terugblikken op de afgelopen vier jaar van mijn opleiding. Ook gisteren heb ik met een aantal klasgenoten een heleboel herinneringen opgehaald die we hebben meegemaakt in die afgelopen tijd. En wauw, wat zijn dat er eigenlijk veel! Maar: deze vier jaar zijn echt voorbijgevlogen en ik kan me mijn eerste dag op de hogeschool herinneren alsof het vorige week was...

Ik weet het nog verbazingwekkend goed te vertellen: de introductie van de opleiding. Het regende die dag  keihard, en mijn vader bracht me helemaal naar Rotterdam - omdat ik nog geen OV had, lief! - en zette me af bij het Topsportcentrum. Voor mijn gevoel zat ik met meer dan duizend andere aanstaande studentjes in een kleine ruimte te wachten tot de introductie ging beginnen. Ik herinner me nog dat we verwelkomd werden met een soort Braziliaans carnaval-achtig ensemble en dat dit vervolgens opgevolgd werd door een ontzettend grappige show van Jandino (voordat hij bekend werd met de 'Dino Show.') En oh, daarna was er ook nog een supergaaf optreden van Elastic Double (yep, voor die naam moest ik wel even Google raadplegen). Wanneer ik 'Elastic Double Inholland' intyp op YouTube, brengt het me weer helemaal terug naar die tijd. 

Op het moment dat ik daar zat, tussen al die andere mensen, moest ik toch wel een paar keer slikken. 'Oef, het studentenleven gaat toch echt beginnen..' ging meerdere malen door mijn hoofd. Het gemis naar de stiekem toch wel zorgeloze tijd op de middelbare school werd steeds groter. Daar zat je immers met de mensen die je goed kende en die je dagelijks sprak en zag. Toen de intro-show afgelopen was, stond mijn vader me op te wachten om me naar het gebouw van mijn school te brengen, nog steeds in de plenzende regen. Daar eenmaal aangekomen besloot hij om maar terug naar huis te gaan want 'ik kon zelf wel de weg naar huis uitzoeken.' Oké, spannend!

Gelukkig klaarde het op en vond ik na 20 minuten zoeken het lokaal waar we opgevangen zouden worden door onze 'mama's' - ofwel de tweedejaars studenten die de introductie zouden leiden. Eén voor één druppelden er wat mensen binnen, en na een tijdje was de groep zo groot dat er een aantal moesten staan. Wow, zo'n grote klas had ik lang niet meer meegemaakt. En zo'n grote mix van allerlei nationaliteiten ook niet! Oh ja, ik was nu in Rotterdam en niet meer in het Brabantse Roosendaal. 

We deden wat korte 'voorstel'-spellen (speeddaten, elevator-pitches en een variatie op het 'ik ga op vakantie en ik neem mee'-spel) en werden vervolgens op één van de dakterrassen van het gebouw 'geparkeerd' om elkaar beter te leren kennen. Het was allemaal super onwennig, en ik zag al dat maar een aantal jonge personen (net als ik, ik was toen 17) waren, waarbij ik maar aansloot. Al snel kreeg ik door dat ik de enige uit mijn klas was uit Brabant, en dat voelde meteen alsof ik een soort 'buitenbeentje' was. Dat heb ik in al die schooljaren helaas ook meerdere malen ondervonden, maar dat neemt niet weg dat ik gelukkig ook een aantal leuke herinneringen aan mijn schooltijd over heb gehouden!

Door de vier jaren heen is de klas ontzettend vaak van samenstelling veranderd. Mensen die zelfs na de introductie al niet meer op kwamen dagen, mensen die de taaltoets niet haalden, mensen die vonden dat Communicatie toch niet helemaal de juiste opleiding was of mensen die toch hadden besloten om langer vakantie te nemen in plaats van te studeren. De die-hards die overbleven, zijn ook tot het bittere eind doorgegaan. Veel vriendschappelijke contacten op school had ik eigenlijk niet, maar in het bijzonder was er één iemand waar ik vanaf dag 1 mee optrok: Joyce. Omdat ze even oud was als ik, hadden we ongeveer hetzelfde idee van de opleiding en wilden we allebei ook graag presteren, soms tot grote ergernis van onze projectgenoten die de twintig allang gepasseerd waren. Het was één keer zelfs zo erg, dat we naar ons hoofd geslingerd kregen dat we 'pas 17 jaar waren en niks weten over hoe een project op de juiste manier uitgevoerd moest worden'. Achteraf haalden we het hoogste cijfer van de klas. 

Toch zit aan mijn schoolperiode ook wel een donker randje. Groepjes met wie ik totaal niet overweg kon, projecten of verslagen die ik in mijn eentje heb moeten doen omdat de rest nooit naar school kwam, mijn Propedeuse op twee puntjes na niet in één jaar halen, heel vaak voor niets naar school toe komen of door de rest als buitenbeentje worden gezien. Allemaal geen leuke dingen als ik het vergelijk met hoe een stereotype 'studentenleven' er eigenlijk uit hoort te zien. Al moet ik toegeven: ik zie ik mezelf nu ook weer niet 3 of 4 avonden in de week twintig shotjes achterover gieten alsof het limonade is..

Het is eigenlijk nooit serieus door mijn hoofd gegaan om met de opleiding te stoppen. Wel heb ik er een aantal keer uit wanhoop aan gedacht omdat ik toch niet heel goed tussen de 'Rotterdammers' paste, maar ik besloot altijd om door te zetten en het allemaal af te ronden. De leuke dingen vergeet ik ook zeker niet: mijn stage in het derde jaar, een aantal ontzettend leuke stapavondjes in Rotterdam, projecten waarvoor we prachtige resultaten haalden, een eigen tijdschrift maken, lof ontvangen van docenten over mijn goede manier van schrijven, traditionele McFlurry's of bezoekjes aan de stad in tussenuren, zonnen bij de waterkant, blunders waar we later urenlang konden lachen, goede gesprekken met Joyce: het heeft er allemaal voor gezorgd dat ik deze vier jaar ben doorgekomen. En nu maar hopen dat het bij de vier jaar blijft; het was een groot, belangrijk onderdeel in mijn leven, maar toch iets dat ik stiekem heel graag af wil sluiten!

Related posts

16 reacties

  1. Prachtig geschreven lieverd. Ik vind het vreselijk om te lezen dat je je buitengesloten voelt. 2 juli hoor je er gewoon bij hoor, niemand word buiten gesloten!

    Liefs, Brittany

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wauw leuk dat je hierop hebt teruggeblikt! Veel dingen komen wel overeen, veel mensen denken dat je iedere week zit te zuipen, terwijl het studentenleven eigenlijk gaat over projecten waarbij de samenwerking zo ongelofelijk irritant is, mehh.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Au! Mn hart, je buitengesloten voelen is nooit leuk. Maar bedenk je; Je bent een topper, je bent niet anders of raar of vreemd. Je hoort erbij, bij ons en bij je vriendinnen. Je hebt dit prachtig geschreven en ik wil je een hele dikke knuffel geven.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een mooi en persoonlijk artikel. Super dat je er ondanks het andere Rotterdamse leven toch nog van wat van hebt weten te maken (dit is ook de reden dat ik in Tilburg ging studeren!). En één meisje met wie je alles deelt is meer waard dan tien oppervlakkige 'vrienden' :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat ontzettend mooi geschreven en ook zo persoonlijk! Hoop dat het snel anders voelt <3!

    elisabethsmusthaves.com

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat leuk dat je terugblikt en allemaal heel herkenbaar ! Vooral soms is he echt zo dat je met mensen moet samen werken dat je echt denkt nee hoe gaan we dit doen maar het is vooral een leuke tijd geweest en daarop kijk je later met een vaste baan zeker nog terug!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat heb je dit mooi geschreven, Daphne! Vervelend om te lezen dat je je buitengesloten voelde, maar erg fijn dat je toch één iemand had. Die is veel meer waard dan al die neppe vrienden. Daar ben ik zelf ook achter gekomen in het eerste jaar van m'n opleiding. <3

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat vervelend dat je je zo buitengesloten voelde. Ik vind het knap dat je er zo mooi over kunt schrijven.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Dan kunnen jullie (pas) 17 geweest zijn, maar jij en Joyce waren vanaf dat ik jullie ken de bikkels van de klas!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Superlieve reactie Ellen! We gaan het allemaal halen en jij ook strakjes <3

      Verwijderen
  10. Mooi geschreven! Wel vervelend dat je zo buitengesloten voelden, maar wel fijn dat je wel een iemand had <3

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat heb je dit mooi geschreven! Jammer dat je je als jonge Brabander zo buitengesloten voelde. Gelukkig heb je toch nog een mooie vriendschap én papiertje er aan over gehouden. Misschien niet de leukste of meest stereotype studententijd, maar het resultaat is iets om trots op te zijn! <3

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha, de uitslag en het papiertje duren allebei nog wel een tijdje helaas! Hopelijk is dat wel het vooruitzicht <3

      Verwijderen
  12. Jemig, wat erg om je buitengesloten te voelen.
    Je studententijd hoort toch een leuke periode te zijn!
    Fijn dat je er een goede vriendin aan over hebt gehouden! En je diploma!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat mooi geschreven en zo herkenbaar! Op mijn school zie ik ook langzaam mensen weggaan. Ook heb ik veel projecten er alleen voor gestaan! En dat van buitengesloten voelen is ook zo herkenbaar. Maar je bent nooit alleen he. <3 Mooi dat je een vriendin hebt gehouden! Beter dan 5 slechte vrienden!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat pijnlijk dat je je zo buitengesloten hebt gevoeld, maar extra dapper dat je ook zulke fijne punten weet te benoemen!

    BeantwoordenVerwijderen