Mijn laatste werkdag bij Jeans Centre is inmiddels een feit. Een jaar lang heb ik er

met plezier gewerkt, precies een jaar lang heb ik wekelijks gezellige dagen gehad op

de werkvloer en ook ontzettend veel nieuwe dingen geleerd. Maar ook dat tijdperk zit
er nu voor mij op. Wat ik nu in mijn weekenden ga doen? Nou, allereerst: uitrusten!

Ik weet nog als de dag van gisteren hoe blij ik was dat ik van het ene naar het andere
baantje in hetzelfde outletcenter ging. Van een sullig horecabaantje naar een kledingwinkel
waar de aanpak een stuk serieuzer was. Op mijn allereerste werkdag kan ik me herinneren dat
ik tegen een vriendin zei dat dit waarschijnlijk niets voor mij zou zijn..

Maar niets bleek minder waar. In het begin vond ik het op klanten afstappen nog lastig.
Zelf vind ik het vreselijk irritant om te worden aangesproken als ik alleen maar even in
een winkel aan het kijken ben. Op een gegeven moment ging dit echter steeds beter en
begon ik ook beter op te schieten met mijn collega's.

Ik heb in het afgelopen jaar superveel leuke klanten tevreden naar buiten zien lopen met
hun nieuwe aankopen. Een broek vinden is qua kleding al één van de moeilijkste dingen
die er is, maar zelfs mensen die al voor de zoveelste keer een zoektocht waren begonnen,
hielp ik met alle liefde. Want oh, wat voelde die keren toch fijn dat mensen je persoonlijk
bedankten voor alle hulp. En oh, wat is het mooi om te zien dat mensen oprecht opgelucht
waren dat ze ein-de-lijk een aantal nieuwe broeken hadden gescoord.

Ja, dat was absoluut het leukste aan het werken bij Jeans Centre. Maar ook het  praten over
koetjes en kalfjes, tijdens feestdagen keihard werken, samen klagen over het weer, grapjes
maken met mannen die iedere keer weer op hun vrouw stonden te wachten, de laatste broek
in de juiste maat vinden, broodjes halen bij mijn oude werk, de rust tijdens de hevigste sneeuw-
storm ooit -  maar ook tijdens hete zomerdagen, de binnenpretjes en de weekendbesprekingen
met collega's en uitgeput zijn na lange werkdagen. Het was het allemaal waard!

Maar nu is het voor mij tijd om te gaan. Helaas heb ik er niet zelf voor gekozen, maar ik gun
een ander net zoveel goede werkervaring als wat ik de afgelopen jaren geleerd heb. Uit mijn
schulp gekropen ben ik zeker, en ik heb mezelf nog nooit zulke grote sprongen zien maken. Voor
nu rust ik even uit. Mijn eeuwige vermoeidheid begint de laatste tijd steeds vaker tegen me te
werken en ik ga er ook dinsdag voor naar de dokter. Het is goed dat ik nu meer tijd ga krijgen
voor mijn scriptie. Ik denk stiekem dat ik dit wel nodig had..

Sommigen van mijn collega's zullen dit wellicht lezen, dus ook hier zeg ik nogmaals dankjewel!
Dat jullie maar een gezellig nieuw team mogen worden en de winkel weer goed op de kaart zetten
zoals afgelopen tijd!